~Hoofdstuk 30~
Met een zucht sta ik op uit mijn bed. Het liefst zou ik er voor altijd in willen blijven liggen, maar ik moet na één maand toch echt wel naar school.
Ik druk op de homebutton van mijn telefoon waarna '8:00' in beeld kom. Is het al zo laat? Ik heb nog 20 minuten en school is een kwartier fietsen. Snel kleed ik me aan en ren de trap af. Beneden poets ik snel mijn tanden. Ontbijt besluit ik over te slaan. Ik gris mijn tas uit de gang en doe mijn telefoon in mijn voorvakje.
Ik haal mijn jas van de kapstok en sprint naar de schuur waar mijn fiets staat. Snel haal ik hem er uit en fiets het hek uit. Die ik gelukkig al geopend had. Ik fiets snel langs de paal waar een knopje zit waarmee je alles op slot kan doen.
---
Uitgeput kom ik op school aan. Het hele schoolplein is uitgestorven wat betekent dat ik te laat ben. Met een zucht doe ik mijn fiets in het fietsenhok. Ik hoef toch niet te haasten te laat is te laat. Ik slenter het schoolplein op. Ik heb echt geen zin in school.
Als ik in de school ben zijn de gangen helemaal leeg. Iedereen zit in de les. Ik hang mijn jas aan de kapstok en loop naar de conciërge. "Ik kom een te laat briefje halen" Hij kijkt op van zijn computer. "Naam" Zegt hij. "Chelsea de Graaf" antwoord ik. Hij tikt wat in waarna hij een bonnetje laat printen. Hij geeft het aan mij. Ik bedankt hem en loop naar mijn Nederlands lokaal.
Ik klop een paar keer op de deur waarna ik deze open. Gelijk zijn 25 paar ogen op mij gericht. Ongemakkelijk loop ik de klas in en geef het briefje de docent. "Waarom was je te laat" vraagt de docent. "Verslapen" mompel ik. "Oke ga maar zitten" ik kijk de klas rond, maar zie geen vrije tafeltjes meer. De enige plek waar ik kan zitten is naast Job. Job is de tweelingbroer van Kelsey en hij is een echte klootzak. Ik loop voorzichtig naar hem toe en neem op de stoel naast hem plaats. Hij begint breed te grijzen. Ik zucht diep en haal mijn boeken uit mijn tas. Ik open de bladzijde die op het bord staat en probeer me te concentreren van wat de docent uitlegt, maar al snel dwalen mijn gedachtes af naar Ties.
Ik word uit mijn gedachtes getrokken door een hand op mijn been. Verschrikt kijk ik er naar. Job begint breed te grijnzen. Ik haal zijn hand van mijn been af. Hij slaakt een geïrriteerde zucht, waarna hij zijn hand weer op mijn been legt. "Haal je facking hand er af" zeg ik boos. "Opeens durft Chelsea tegen te spreken. Wat is er gebeurt deze maand meid" Hij vestigt zijn hand steviger om mijn been en knijpt er zacht in. Weer sla ik zijn hand van mijn been af. Ik wil er net wat van zeggen als de bel door het hele klaslokaal klinkt.
Iedereen staat op en ook Job. Snel prop ik mijn boeken in mijn tas en schuif mijn stoel naar achter. Job loopt naar Laurens toe. Dat is een van zijn beste vrienden. Snel loop ik het lokaal uit bang om Kelsey tegen te komen. We hebben Nederlands niet samen gelukkig, maar helaas zit ik zomenteen wel met haar. Op een rustig tempo loop ik door de gangen, omdat ik niet snel kan lopen door de hoeveelheid leerlingen voor me.
Als ik voel dat ik op mijn schouder getikt word draai ik me om. Daar staat Emma. Een van de meelopers van de klas. "Hey, chelsea was het toch" zegt ze. "Ik zit al 4 jaar bij je in de klas doe niet alsof je mijn naam niet weet" zeg ik geïrriteerd. "Jij ben toch de vriendin van Ties" zegt ze twijfelt. Ik knik en kijk haar vragend aan. "Zullen we naast elkaar zitten bij biologie" "Je hebt die 4 jaar nog nooit de moeite genomen om een gesprek aan te gaan en nu ik met Ties heb doe je dat opeens wel"
Ze lijkt een beetje overdonderd van mijn antwoord want ze is een tijdje stil. "Je heb toch geen vrienden en ik wil wel bevriend met je worden" Ik kijk haar een beetje arrogant aan. "Misschien niet zo veel nee maar alles beter dan fake vrienden.
>_>_>_>_>_>_>_>_>_>
Hey,
Te lui voor A/N
Xxx Rosalie
Vote/comment/follow?
JE LEEST
Saved || TIES ☑️
FanfictionWaarom ben ik hier nog? --- De 16 jarige Chelsea word gepest. Haar leven is 1 grote hel. Haar ouders zijn verongelukt toen ze 10 was. Sindsdien woont ze bij haar tante, die bijna nooit thuis is. Door iedereen word ze in de steek gelaten. Ze word...