Mevsimlerden Sonbahar(Tamamlandı)

23.Bölüm ~Bir/z Olmak~

Bölüm Şarkıları : İzel - Bir Şey Olmuş ❤ Model - Mey ❤ Bu bölümde fazlaca ilham verdiler...

23.Bölüm

Zümra
Odada bir ileri bir geri gitmem bir şeyi değiştirmeyecekti. Ama ben bunu yapmakta ısrarcı davranıyordum. Loş ışıkta zar zor seçtiğim aynada kendi gölgemi izliyordum. Ardından saate bakıp camın yanına gidiyor ve dalıyordum. Bu hareketlerim bir döngü gibi kendini tekrar ediyordu.
Amacım kendime acı çektirmekti sanırım,bu yüzden bu kadar erken gelmiştim. Sabırsız haller içerisindeydim.
Şehrin hiç olmadığı kadar ışıltılı görüntüsünü sergiliyordu bu otel odasının boydan boya olan camı. Istanbul'un tüm görkemi ve zenginliği ayaklarımın altındaydı.

Derken kapının açıldığını duydum. Benim burada olduğumu biliyor muydu,emin değildim.
Beni görebilmesi için kısa bir koridoru geçmesi gerekiyordu.
Ayakkabılarının zeminde bıraktığı her ses dilimi damağımı kurutmaya yetiyordu. Ona,kalbine,tenine olan özlemimin,bu kadar taze olması canımı sıkıyordu.
Saymayı bıraktığım,benim için ızdırap kokan günlerin ardından karşımda duran kişi,bir kez daha miladım oluyordu. Beynim ayaklanıp adımlarını gerisin geriye atarken,kalbim en güçlü mıknatısa sahipmişçesine ona çekiliyordu. Yapacağım bu şeyin -adını koymak oldukça güçtü- zorunlu olduğunu bildiğim halde,sanki kendi isteğimle gelmiştim buraya. Yıllar sonra, müptelası olduğum o teni en derinlerimde hissetmek,bağımlı olduğum kokuya yeniden bulanmak,bakmaya doyamadığım gözlere hapsolmak beni oldukça heyecanlandırıyordu. Fakat bu tehlikeli bir heyecan duygusuydu.

Bu gece hem bedenimle hem de ruhumla ona teslim olacak,kendimi o zehirli çiçek bahçelerinde kaybedecektim. Biliyordum.
Birkaç saat her şeyi unutacak,hatta belki de özlem duyduğum o günlerin hatrına zevk bile alacaktım.
Ancak akabinde aynı duyguları yaşamaya dayanamazdım. Gözyaşlarımın dünyanın en can yakıcı iğnesi gibi kalbime batmasını kaldıramazdım. Ömrümün en güzel yıllarını,ruhuma işkence ederek berbat etmiştim. Şimdi ise kaybedecek bir şeye sahiptim. Kızım için kalbimin acımasına katlanabilirdim. O iyileşsin diye kendimi feda edebilirdim.

Tek kelime etmeden bana yaklaşıyordu. Gözbebeklerinin titreyişinden anlayabiliyordum halini. Çaresizlik,özlem ve aşk onu da sarmıştı dört bir yandan. Bunu hissetmek çok da güç değildi.

Garip bir hissiyatla,o her yaklaştığında ben geri adım atıyordum. Korkuyor muydum?
Bu gece Güneş'im için buradaydım,tozla kaplanmış duygularımın üzerine üflemek hata olurdu.

Sırtım soğuk duvarla buluştuğunda derin bir nefes çekmeden edememiştim. Bu yaşananlar hiç kolay değildi.

Dudaklarımın üzerine kapandığında istemsizce gözlerimi kapatmıştım. İçimde yüzlerce binlerce tel vardı ve soğuk bir rüzgara tutulmuşçasına titriyorlardı.
Tek eli duvarla buluşup beni daha da sıkıştırmıştı.
İkimizin de dudakları hareket etmiyordu ama gözlerimiz kapalıydı. Şimdiden o bilindik büyüye kapılmış gibiydik.

Geri çekilip diğer elini yanağıma yerleştirdiğinde ise gerçekten korkuyordum. O da kendini tutamıyordu ve işin içine duygularımız giriyordu.
Dışarıdan bakıldığında yumuşak bir valse tutulmuş bedenler görülebilirdi. Aramızdaki ahenk yıllara meydan okurcasına taze duruyordu. Arşivden çıkan her ritim bildiğini okuyordu.

Önce yanağımı,ardından boynumu ve köprücük kemiğimi okşamıştı parmakları. Ben gözlerine bakmaya korkarken,onun ellerinin yerini dudakları almıştı.
En çok da boynumda,şah damarımın hemen üzerindeki,sevdiğini her daim söylediği kahverengi lekede oyalanmıştı. Vücudumdaki benleri onun sayesinde seviyordum.
Tenimde ıslak dudaklarını hissetmek nefes almamı git gide zorlaştırıyordu.
Alnını alnıma dayadıktan sonra sessizliği bozmuştu.