Zoraki Gelin (Durduruldu)

12. Bölüm

Bu bölüme başlamadan önce hikayenin yeni kapağı için @BayanBuyukBurun a teşekkür etmek istiyorum. Ellerine sağlık canım kapağa bayıldımm :D

*Su*

Sıcacık yatağımda mışıl mışıl uyuyordum ki kapımın gümbür gümbür vurulmasıyla uyandım. Telefonuma baktığımda saatin 7 buçuk olduğunu gördüm, neden beni bu kadar erken uyandırmışlardı ki? Tam uyumaya geri dönüyordum ki sorumun cevabını hatırladım. Bugün Kastanlara kahvaltıya gidecektik. Normalde böyle bir durumda uyumaya geri dönerdim ama bugün Selim üniversite okumamı bizimkilerle konuşacaktı, bu düşünce bile heyecanlanıp uykumun açılmasına yol açmıştı. Uyandığımı anlamaları için oda kapımı açıp banyoma girdim. Duştan çıkıp odama geri dönünce yatağımın üzerinde bir yazlık elbise olduğunu gördüm, herhalde annem giysilerimin arasından seçmişti. İçimden tartışmak gelmiyordu bu yüzden elbiseyi giydim, en azından rengi güzeldi, yavruağzıydı. Daha sonra Esma odama gelip saçımı düzleştirip, atkuyruğu yaptı. Hafif de bir makyajın ardından hazırdım. Aşağı indiğimde annem beni görünce 'Sana seçtiğim elbiseyi giymişsin, pek beklemiyordum ama çok yakışmış.' dedi. Cevap vermedim.

Kastanlara vardığımızda saat 9 buçuktu. Herkesle merhabalaştık, Selim her zamanki gibi elimi öptü, bu davranışı kulağa garip geliyor farkındayım ama öyle bir yapıyor, öyle büyülü bakışlarla yapıyor ki insan kendini prenses gibi hissediyor. Kahvaltı sırasında Selim'in karşısına, Azra'nınsa yanına oturtuldum ancak ikisiyle de pek konuşamadık. Konu düğün ve nişanımızın planlanmasıydı bu yüzden masada dönen konuşmaya pek kulak vermedim, bana bir şey sorulduğunda kibarca başımı sallayıp 'Siz nasıl uygun görürseniz.' gibi yanıtlarla olayı geçiştirdim. Aklımdaki tek düşünce üniversiteydi, Selim konuyu ne zaman açacaktı? Acaba ailesi de onunla ayni fikirde olacak mıydı? Anne babam nasıl tepki verecekti? Umutlu bekleyişlerime rağmen Selim konuyu açmadı. Moralim o kadar bozulmuştu ki kalbim ağrıyormuş gibi hissediyordum. Şimdi Selim beni kandırmış mıydı? Madem yapmayacaktı neden bana umut vermişti? Düşündükçe daha kötü oluyorum. Kahvaltı biter bitmez nişanı planlayacak organizatörle planlama yapmak için tüm kadınlar içeri geçtiği için Selim'le konuşma fırsatı bulamadım. Ona bağırıp çağırmak istiyordum ama burada yapamazdım onu. Kafamı biraz dağıtmak için ne konuşulduğuna odaklandım. Bir taraftan davetli listesi yapılırken bir taraftan da mekanda karar vermeye çalışıyorlardı. Davet etmek istediğim birkaç okul arkadaşımı listeye eklettim, mekanlara da bir göz attım, hepsi güzel, şık ve büyüktü. Mekanlar arasından ikisini seçip onları gezip incelemek istediklerine, o zaman karar verebileceklerine karar verdiler. Daha sonra yemekler ve pastayı da denemeden seçemeyeceklerinden organizatör yemek tadımına ayrı bir gün ayrılacağını ilan etti. Nişan için bir renk teması olup olmaması tartışıldı ve giysilerde renk uyumu olması gerek olmadığına karar verildi. Düğündeyse nedimelerimde renk uyumu olacaktı. Ayrıca benim ne giyeceğim konusuna çözüm için modacılarla ayrı bir gün görüşecektik. Tüm bu konular sonuca bağlanıncaya kadar saat öğlen olmuştu. Planlamayı bırakıp öğle yemeğine geçtik, erkekler de bize katıldı. Sabah oturduğumuz yerlerdeydik yani Selim karşımdaydı, ona bakmamaya çalışıyordum, çünkü baktıkça sinirim artıyordu, hiçbir şey olmamış gibi yemek yiyordu. Benim ondan bakışlarımı kaçırdığımı fark ettiğini bile sanmıyorum. Babam ve babasıyla bitirdiği iki bölümün şirket yönetmesine yardımını konuşuyorlardı. Babam okul birinciliğini kutlamayı ihmal etmedi, yeni damadıyla çok gururluydu. Selim teşekkür edip bana dönerek beni de kendi okul birinciliğim için kutladı ve ilerisi için hangi alana ilgim olduğunu sordu. Bu sorunun cevabını biliyordu, aklım karışmıştı ama bozuntuya vermedim. Teşekkür edip aslında onun gibi benim de hukuka ilgim olduğunu söyledim. Gülümseyen gözlerle bana dönüp:

- Ne kadar güzel! Üniversite okumayı düşündüğünü duymak beni çok mutlu etti. Aklında bir okul var mı? Mesela Ardona Üniversitesi'nin hukuk fakültesi çok başarılı bildiğim kadarıyla orayı düşünür müsün?