Miraculum:Dalszy ciąg

Rozdział 5

Gdy znalazłam się już w parku zauważyłam kobietę strzelającą kulą w moją stronę. Uniknęłam ataku, ale także odsunęłam się jak najdalej od tego smrodu, aby mną nie zawładnął. Wymachując swoim jo-jo tym razem pobiegłam w stronę wściekłej armaty(tak się nazywa xD~dop. Autorki). Zauważyłam że trzymała zapałki w ręku. Pomyślałam że pewnie tam znajdowała się akuma. Po chwili obok mnie stanął Czarny Kot.

-Witaj my lady-powiedział kłaniając się przy tym. Nie lubiłam jak on mnie tak nazywał. Nie wiedziałam dlaczego, i po co? Zaraz sobie pomyśle że mu na mnie zależy. Chociaż wiele razy uratował mi skórę. Choćby w Czasołamaczce. Nie wiedziałam po co on to robi. Czułam się przy nim naprawdę bezpieczna.

-Cześć Kocie

Ruszyliśmy do ataku. Nie mogliśmy użyć naszych pól siłowych.(Kicikij i jo-jo~dop. Autorki). Musieliśmy po prostu tego unikać, chociaż ciężko było. Zawsze używaliśmy naszej broni ale dzisiaj to chyba tylko do ataku. Użyłam mojej tajnej broni.

-Szczęśliwy traf!!!

W tej chwili w rękach trzymałam zapalniczkę. Włączyłam swój biedronkowy wzrok: Armata, Czarny Kot, zapalniczka i zapałki. Wszystko się zgadzało. Krzyknęłam do kota, aby rozwalił kotaklizmem armatę z której wystrzelała kule. Zrobił to zgrabnie unikając jej ataków. Tym razem ja mogłam się wykazać. Zapaliłam zapalniczkę i zapaliłam jej pudełko z zapałkami. Kobieta je upuściła a z niego wyleciała akuma. Ogień zgasł.

-Koniec twoich rządów mała akumo. Pora wypędzić złe moce! Mam cię!

Wypuściłam ze swojego jo-jo pięknego białego motylka.

-Pa, pa miły motylku.

Wzięłam do ręki zapalniczkę, podrzuciłam do góry wykrzykując: Szczęśliwa biedronka!

Wszystko wróciło do normalności. Czarny Kot na pożegnanie pocałował mnie w rękę. Nie wyrywałam się. Coś mi nie pozwalało tego zrobić. Ja i on ruszyliśmy do domu w przeciwnym kierunku.

Przepraszam bardzo za taki krótki rozdział ale pisze go o 1 w nocy xD. Czekam na komy i gwiazdki za ten rozdział. W następnym rozdziale obiecuje że was zaskoczę. No to dobranoc:**