fratello :: chanbaek

3.Bölüm ▶▶ Ben seni ısıtırım.

Akon - Right Now

"Seni sevmekten değil. Bunu sana söylemekten vazgeçtim."

Okuduğum satır gözlerimin dolmasına yetmişti. Çünkü kitap iki gencin aşkını anlatıyordu. Yaşadıkları zorlukların üzere bir hata sonucu erkeğin, kızın en yakın arkadaşıyla birlikte olmasıyla işler iyice karışmıştı. Atlattıkları zorlukları düşününce bu en ağırıydı. Kız karakterin yerinde ben olsaydım aynı tepkiyi verir, aynı sözcükler dökülürdü dudaklarımdan.

Kollarım üşümüştü. Akşam serinliği her zaman üşümemi sağlardı. Sabahtan beri bu salıncaktan kalkmamıştım. O evde oturmak bile istemiyordum. Beni boğan bir havası vardı. Chanyeol'ün de evde olmayışı iyice sıkılmama neden oluyordu. Yalnız olmaktan ilk defa nefret ediyordum. Yanımda birinin olmasına ihtiyacım vardı. Sanırım bu kadar yalnız hissetmemin tek nedeni artık bu evde yaşıyor oluşumdu. Çünkü ben evimde hiç yalnız hissetmezdim. En azından babamın benimle olduğunu hissederdum. Onunla yaşadığım anılarla dolu evimizde hiçbir zaman böylesine yalnız hissetmemiştim.

Oturduğum salıncakta biraz yayılarak yeni oluşmaya başlayan yıldızları izlemeye başladım. Her gece hangi yıldızın en parlak olduğunu bulmaya çalışırdım. Bulduğumda sanki birine gösterirmiş gibi işaret parmağımı gökyüzüne uzattım.

"Sirius Yıldızı." Chanyeol'ün sesiyle korkmuştum.Elimi kalbime koyduğumda gülmüştü. Yıldızın adını bilişi dikkatimi çekmişti. Ama sormak istemedim.

"Üzgünüm korkutmak istememiştim." Sorun yok dercesine elimi salladım. Boş yana oturduğunda ellerini ensesinde birleştirip ayaklarını masaya uzattı.

"Yeri'nin homurdanmalarıyla uğraştım bütün gün." Nedenini sormak istemiyordum. Aslında şuan da sadece yıldızları seyretmek istiyordum.

"Seni kıskanıyor." Şaşkınlıkla baktım. Tanrım beni mi kıskanıyordu? Peki neden?

"Bu sabah bizi öyle görünce yanlış anladı." Yüzüm kızarmaya başlamıştı. Hey, ben bu sabahı çoktan unutmuştum. Ya da çalışmıştım.

Uyandığımda Chanyeol'ün üzerinde yatıyordum ve Chanyeol'ün elleri de kalçamın üzerindeydi. Yanlış anlaşılmaya çok müsaitti. Nasıl o hale gelmiştik hiçbir fikrim yoktu.

"Ben üşüdüm içeri giriyorum." Ayaklandığımda gitmek için hazırlanıyorken kolumu kavrayıp kucağına düşmemi sağlamıştı. Ben daha ne olduğunu anlamadan kolları etrafımı sarmıştı. Kulağıma çarpan nefesi kalbimi tekletiyordu.

"Ben seni ısıtırım." Ne dediğini idrak edemeyecek kadar gerilmiştim. Bana bu kadar yakın olması gerçekten hoşuma gitmiyordu. Kardeş (?) olsak bile hangi kardeş, kardeşine bu kadar yakınlık gösterirdi.

"İçeri gitmeliyim Chanyeol." Kollarından kurtulmaya çalışmam işe yaramıyordu. Ben kurtulmaya çalıştıkça o daha fazla sıkıyordu bedenimi. Sırtımı göğsüne yaslamamı sağladı. Şuan da Yeri bizi bu halde görse neler olurdu düşünmek bile istemiyorum.

"Sehun'u seviyor muydun?" Niye soruyordu ki? Eminim Sehun ona her şeyi anlatmıştı. Acaba beni nasıl aldattığını da söylemiş miydi?

"Evet." Seviyordum. Hemde çok. Ama bilmiyordum ki bu sevgi karşılıksızdı. Benim onu sevdiğim kadar bile beni sevmiyordu. Oysa ki ben hep beni sevdiğini hissetmiştim. Hissettirmişti.

"Peki beni seviyor musun?" Konu nereye varacaktı merak ediyordum. Bu soruları sormasının altında eminim bir neden vardı.

"Evet. Her kardeş gibi." Kolları gevşemişti. Kötü bir şey mi söylemiştim?