Squakantie..

..Het slechte einde..

Pov. Jeremy
Ik zag dat Link wegviel. 'Joost! Laat hem los!' Schreeuwde ik. Ik liep opnieuw naar Joost om hem te slaan in zijn gezicht. 'Ah. Klootzak!' Riep Joost en hij liet Link los. Hij voelde even aan zijn gezicht en daarna keek hij me kwaad aan. 'Hij weet dat ik agressief kan worden Jeremy.. Je moet nu eens heel goed gaan luisteren..' Zei Joost terwijl hij naar me toe liep. 'H- het spijt me Joost..' Fluisterde ik. 'Houd je bek en luister naar me!' Schreeuwde Joost en hij schopte me. 'Hij weet verdomme dat ik agressief kan worden en dan gaat hij zulke "grapjes" uithalen! Vervolgens neem jij het voor hem op!' 'Joost.. Rustig..' Mompelde Harm, die in een hoekje stond. 'Nee! Houd je bek!' Schreeuwde Joost. Ik zag in mijn ooghoek dat Link naar adem hapte. Hij ging rechtop zitten. Joost haalde uit met zijn hand en sloeg me in mijn gezicht. 'Stop..' Mompelde ik en ik zakte in elkaar. Ik zag dat Link voorzichtig opstond en wankel naar Joost liep. 'Vecht dan met mij. Niet met hem. Hij heeft niks misdaan.' Zei Link. 'Oké. Als je dat wil.' Joost grijnsde en haalde uit. Link pakte zijn hand vast en gaf een knietje. Joost haalde weer uit en sloeg Link in zijn gezicht.
Het gevecht leek eeuwen te duren.
Joost haalde weer uit en sloeg Link in het gezicht. Ik hoorde Link schreeuwen en op de grond vallen. 'Gewonnen.' Zei Joost en hij trok Harm mee de kamer uit. Zo bleven Link en ik alleen in de kamer. Geschokt keek ik naar zijn gezicht. Het zat onder het bloed, maar toch glimlachte hij naar me. Ik knielde naast hem neer. 'Link, gaat het wel?' Vraag ik. 'Het doet een beetje pijn.' Link glimlachte en voelde aan het bloed. 'Ik pak een-' 'Nee.. Blijf hier, alsjeblieft.' 'Oké..' Ik hurkte weer naast hem. 'Link.. Je wonden moeten schoongemaakt worden.' Mompel ik. 'Nee, je moet hier blijven.' Link glimlachte lief naar me, maar achter die glimlach zag ik pijn. Veel pijn. Door de pijn die ik zag kreeg ik tranen in mijn ogen. 'Link, het is niet goed voor je als je dat bloed laat zitten.' 'Dat maakt niet uit.' 'Jawel.' Een traan ontsnapte uit mijn ooghoek. 'Niet huilen.' Link bracht zijn hand naar mijn wang en veegde de traan weg met zijn duim. 'Link, je verliest veel bloed, ik moet de ambulance bellen.' 'Dat hoeft niet.' 'Maar.. Je gaat dood.' 'Als de ambulance hier is, is het al te laat. Laat me een paar laatste woorden doen, alsjeblieft..' 'Oké dan..' 'Je moet niet om mij blijven treuren. Je vindt wel iemand anders. Je bent lief Jeremy.' 'Je mag niet dood gaan.' De tranen stroomden over mijn wangen. 'Ik hou van jou, Jeremy.' 'Link, niet dood gaan, alsjeblieft!' 'Vaarwel..' Link bracht zijn hoofd naar de mijne en kuste me, daarna ging hij weer liggen op de grond. 'Ik hou van jou. Vaarwel.' Toen viel Link in slaap. Een diepe slaap. Een slaap die voor altijd duurde. Een slaap waarna hij niet meer zou gaan opstaan. 'Link..' Ik bracht mijn handen naar mijn mond. 'Sta op.' Zei ik wanhopig terwijl ik mijn hoofd op zijn borstkas legde. 'Sta alsjeblieft op..' Er kwam geen antwoord. 'Zeg dat dit een grapje is.' Niks. 'Zeg iets, alsjeblieft..' Een hele poos lag ik huilend op de grond, met mijn hoofd nog steeds op Link's borstkas. 'Nee..' Ik hoorde de deur opengaan. 'Jeremy, wat doe je?' Joost stond in de deuropening. 'JIJ KLOOTZAK! IK HAAT JE! IK WIL JE NOOIT MEER ZIEN!' Schreeuwde ik huilend. 'Wat? Waarom?' 'WAAROM?! HIJ IS DOOD! HIJ IS GODVERDOMME DOOD!' 'Nee..' 'JA! INDERDAAD! EN DAT IS JOUW SCHULD!' Schreeuwde ik. 'Dat wilde ik helemaal niet..' 'Ik ga er vandoor.' Zei ik en ik stond op. 'Waar ga je heen?' 'Ik ga naar Link toe.' 'Jeremy..' Joost pakte mijn arm vast. 'IK HOU VAN HEM!' 'Wat heeft hij tegen je gezegd?' 'DAT GAAT JE NIKS AAN!' 'Blijf hier.' 'IK WIL NAAR LINK TOE!' 'Link is dood, Jeremy.' 'Dat weet ik.' 'Ga je..' 'Ja inderdaad.' 'Je weet dat dit niet de oplossing is.' 'Zelfmoord is in dit geval een hele goede oplossing.' 'Nee!' 'Ik wil bij Link zijn en dit is de enige manier.' 'Dit is niet de goede manier.' 'IK BEN WANHOPIG.' 'Je mag niet gaan.' 'IK HAAT JE!' 'We komen hier uit, samen.' 'IK WIL HELE MAAR NIET SAMEN MET JOU ZIJN!' 'Rustig.' 'Joost, ik wil niet meer..' Huil ik. Mijn ogen richtten zich op Link. 'Ik wil bij hem zijn.' Ik doe een stap naar achter. 'Ik wil bij hem zijn..' Herhaal ik. Ik draai me om en ren het huis uit. Ik wil hier weg. 'JEREMY! BLIJF HIER!' Hoor ik Joost schreeuwen. Ik blijf staan. Ik wil geen ruzie met Joost. 'Wat is dit nou?' Joost staat hijgend naast me. 'We gaan morgen naar huis.' Joost legde zijn hand op mijn schouder.

~Een paar weken later~

Pov. Jeremy
Ik heb het nieuws verteld aan Milan, de moeder en vader van Link en aan zijn bekenden of vrienden. De squad is uit elkaar. Ik neem vanaf nu de build-off over. Ik heb een video op Link's kanaal gezet over de dood van Link. Over hoe het is gebeurd en waarom. Na de video heeft Joost veel sub's verloren, maar Link niet. Mijn leven is veranderd. Ik ben al een lange tijd depressief en ik huil bijna alleen maar. Waarom moest dit gebeuren? Waarom moest het precies Link zijn? Waarom niet ik? Ik zucht. Mijn leven zal nooit meer zoals voorheen worden. Ik wist dat het leven zwaar kon zijn, maar dat het loodzwaar kon zijn? Nee, dat wist ik niet. Tot nu. Ik kijk weer naar mijn computer. Al dagen ben ik video's van Link aan het terugkijken, die hij samen met mij maakte of alleen. Ik heb een fotolijst naast mijn pc staan. De foto is van Link en ik. Ik pak de foto vast en staar er naar. 'Ik mis je..' Fluister ik. 'Kom terug, alsjeblieft.'

'Ik zal je niet vergeten...' Het is even stil. 'Nooit meer.'

Dit was het slechte einde. Gelukkig leeft Link nog wel in het echt 😂💕
Het goede einde komt nog.