Old Way, New Life

(0.1) Yasmine Mason

'En toen liet ie dus een scheet!' Mary begint te lachen terwijl ze het zegt. Ik niet. Ik begin te schateren. 'Echt zo he-hele ha-ha-harde!'

'Mevrouw Stuart en mevrouw Rose, laatste waarschuwing!' De stem van meneer Trentlake schalt door het lokaal. 'Meneer Trentlake, laatste waarschuwing om ons te waarschuwen!' Roept Mary op hetzelfde toontje terug.

'ERUIT, DAAR IS DE DEUR! UIT MIJN OGEN!'

Mary rolt met haar ogen terwijl ze opstaat. 'Zeikerd.' Zegt ze net niet zacht genoeg. 'EN NU IS HET AFGELOPEN. NEEM JE SPULLEN MEE EN VERDWIJN NAAR DE CONRECTOR!' Vanwege alle serieuze gezichten schiet ik in de lach. Gelukkig trapt Mary op hetzelfde moment een tafel om en hoor menner Trentlake het niet.

Ik trek mijn wiskundeboeken naar me toe en bekijk de opgaven. Al bij de eerste letter raak ik in een soort trance tussen net niet slapen en net niet wakker zijn. Ik schrik wakker als er iemand naast me komt zitten. Ik denk natuurlijk dat het Mary is dus ik geef haar een knuffel. Alleen het is Mary niet want ze duwt me weg. 'What the piep, waar is dat goed voor?' Ik draai me om en kijk meteen in 2 prachtige hazel bruine ogen, die me kil aanstaren. 'Sorry, ik dacht dat je Mary was.' 'Dat slome kind dat ik tegen de tafel heb geduwd bedoel je? Je gaat met toch niet vertellen dat je met háár bevriend bent?' Ze zwiept haar lange sneeuwblonde haar in mijn gezicht. 'Ik ehm, nee, ik haat Mary.' Een steek van pijn giert door mijn lichaam terwijl ik haat uitspreek. 'Goedzo, ik mag je wel. Mijn naam is Yasmine, Yasmine Mason.' 'Ik ben Jennifer Stuart.' Ik kijk naar haar perfecte figuurtje en besef dat ik haar te vriend wil houden. 'Kom je uit Amerika of ergens...' Ik kan mijn zin niet eens afmaken voor ze er al doorheen kwekt. 'Ik kom uit Edinburgh.' 'Oke, en waar ligt dat?' Yasmine rolt met haar ogen. 'In Schotland, duffie!'
'Oh, zo.'

De deur gaat weer open en voor ik het weet roep ik haar naam.

'Mary!'

Mary kijkt mijn kant uit en ik zie haar ogen veranderen op het moment dat ze dat doet. Van vrolijk naar kil. Ze draait zich om en gaat naast Jackson zitten. Ik schrik ervan, en merk dat Yasmine me aanstaart.

'Idioot! Wat doe je nou?' Sist ze.

'Ehm, ik liet even zien dat ik naast jou zat?' Het klonk meer als een vraag dan als een antwoord, maar blijkbaar is het goed genoeg voor haar.

'Meid, dit is niet om je af te zeiken ofzo, maar je moet echt iets aan je kleren doen. Weetjewat? Kom vanmiddag met mij mee, dan krijg je kleren van mij!'

'Uhm, oke is goed.'

Tijdens het tussenuur gaat Yasmine naar huis, maar we blijven appen.

❤️YAS-MINE👌: Heei skatteke

Ik: oloha

Y: jeetje, ik heb echt een schijthekel aan die mary

J: ik ook

Y: duuuuuuh💁👌❤️😂

J: hei ik ga weer

Y: doei❤️

J: doeidoei💖