Sevgili günlük;
Uzun zamandır yazmıyorum. Umarım kırılmamışsındır. Ama kendime göre sebeplerim var. Bu yazmadığım süreç bizim için oldukça zor geçti. Sam ve ben yeni bir hayat kurduk diyebilirim. Hayaletlerden, şeytanlardan ve birçok yaratıktan uzak bir hayat. Bunun bizim için zor olduğunu biliyorum.
Neyse. Sana bugün olanları anlatacağım.
Mutfağa gittiğimde Sam kahvaltı yapıyordu. Bende ona katıldım. En son ne zaman kahvaltı yaptığımızı düşündüm. Galiba babam ava gittiğinde küçük Sammy'e bakarkendi. Ben bunu düşünürken Sam;
"Dean, bunu atlatabileceğimizi sanmıyorum. Sonuçta bu bizim aile mesleğimiz. Arkamı baktığımda tek gördüğüm şey bu. Ne olursa olsun bu bizimle gelecek. Bizim peşimizi bırakmayacak"
"Sam, arkana bakma o zaman. Böyle konuşmaya devam edersen kalkıp gideceğim." dediğimde başını salladı.
Kahvaltıdan sonra Bobby'nin bize ayarladığı işe gittik. Tamircilik. Gün boyunca çalıştık. Ne kadar zor olsa da fena değildi. Daha sonra eve gittik ve yemek yedik. Sam bulaşıkları yıkarken bende televizyonunun karşısına geçtim. Derken kapı çaldı. Gözlerim Sam'e doğru kaydığında onunda bana baktığını farkettim. Sonuçta kimseyi beklemiyorduk. Kapıyı açtım. Karşımda tanımadığım bir adam duruyordu ve bana;
"Merhaba Dean. Babanın işten arkadaşının oğluyum. Adım Castiel. Yardımına ihtiyacım var."
