Love On The Halal Way

het leven in de gevangenis (deel 2)

¤Anas' perspectief

Mijn gezichtsuitdrukking veranderde meteen toen ik de middelste man van de bende herkende. Hij heette Salvador Reyes. Een van de grootste drugsdealers die ik kende.
Ik was hem nog 50.000 schuldig.

- ey makkak waar blijft mijn 50.000

- Geef me nog wat tijd. Heb momenteel maar 10.000

- 10.000? Speel je met mijn voet a vuile mocro.

-Heb geduld. Ik kan er momenteel niet aan komen.

Hij begon op mijn zenuwen te werken. Ik voelde mijn handen al jeuken om hem een paar harde Marokkaanse klappen te geven. Dan zal hij voelen wie hij vuile mocro noemt. Maar ik hield me in, omdat ik wist dat voor hem een mensenleven niets waard is. Hij had al vele doden op zijn geweten.

- Kijk als je me het geld morgen niet bezorgd ga ik het halen bij jouw mogoole vader.

  Mijn blik veranderde meteen. Ik voelde mezelf helemaal warm worden. De adrenaline stroomde heel mijn lichaam door. Mijn vader had alzheimer. Het ging er elke dag erger aan toe. Hij was mijn trots, mijn voorbeeld, ik hield meer van hem dan vanmezelf. Ik stond meteen met gebalde vuisten op. Die smeerlap durfde nog zijn vuile bek open te trekken

- Oooooow is onze gangstertje een papas kindje wat schattig

SAFI dit was DE DRUPPEL. Ik sloeg hem meteen met een harde stoot tegen de grond. Ik balde mijn vuisten nog steviger en sloeg er op los. Al mijn woede die ik in mijn leven heb gespaard vuurde ik op hem af. Ik kende geen stop meer. Ik zag hem helemaal bloeden. Maar ik bleef slaan met alle kracht. Ik gebruikte al mijn ledematen. Handen, voeten, hoofd. Just go for it. Al het bloed druppelde op de grond. Tot 1 van zijn mannen naar me toe kwam lopen met twee gewichtsheffers in zijn hand. Nog voor ik mezelf kon beschermen voelde ik een harde stoot. Ik zag niets meer, alles was zwart.