Pag ako pumayat.....SIGE KA! [COMPLETED]

37: My CoffeeMate

Napagpasyahan na naming umuwi sa amin, sa condo ko mismo pagkatapos ng maladramang nangyari kanina. Namamaga pa ang mga mata ko sa kaiiyak at pinag iisipan ang mga sinabi ni Blu kanina sa sm hall.

Nasa car na kami ngayon and Blu is the driver. Pinadala niya ang car niya kasi di ko kayang magbike papuntang condo ko.

“you alright?” pukaw ni Blu sa malalim kong pag-iisip.

I looked at him and give him a wry smile. I took a deep breath and closed my eyes. And the next thing followed is that a music fills the silent atmosphere.

A Song for mama ng boyz II men ang music

You taught me everything

And everything you've given me

I'll always keep it inside

You're the driving force in my life, yeah

Napatingin ako kay Blu. “bakit ganyan ang kanta?”

“why? Natamaan ka? Bakit di ka kasi umilag.” He said sarcastically.

There isn't anything

Or anyone that I can be

And it just wouldn't feel right

If I didn't have you by my side

You were there for me to love and care for me

Napasandal nalang ako sa upuan at pinakinggan ang kanta.

.

.

.

Mama

Mama you know I love you

(Oh you know I love you)

Mama

Mama you're the queen of my heart

Your love is like

Tears from the stars

Mama I just want you to know

Lovin' you is like food to my soul

00=00=00=00=00

Nakarating na kami sa condo ko at pinapasok ko muna si Blu sa room.

“ready ka na bang makita ang mama mo?” tanong niya when I was about to open the door.

Biglang nasagip sa isipan ko yung katotohanan. Na si Papa Henry ang tunay kong papa at yung mga sinabi ko kay mama.

I heave out a huge sigh. “ready.” And opened the door.

Pagkapasok ng pagkapasok ko ay bigla akong napatigil. Napako ako sa kinatatayuan ko dahil sa nakita ko.

“MAAAAAAAAAAAAA!” sigaw ko nang makita ko si mama na nakahiga sa sahig at walang malay.

Dali kaming lumapit sa kanya at hinawakan ni Blu ang pulso niya. “She’s still beating. Let’s get her to the hospital.”

I nod hysterically as I watched her being carried by Blu.

00=00=00=00

Dahil sa bilis ng pagpapatakbo ni Blu ay narating rin namin ang hospital at agad naman siyang dinala sa emergency room.

Palakad lakad lang ako sa hallway, pabalik pabalik. Kinakabahan at parang maiiyak. Nawala ang galit ko sa kanya at napalitan iyon ng pag aalala.

Hinarang ako ni Blu at hinawakan sa magkabilaang balikat. “Calm down. She’s going to be okay.” He assured. At dahil sa sinabi niya, di ko namalayang tumulo na ang luha ko and he hurriedly hugged me. “ssshhh…..” habang hinahagod ang likod ko.