Bir Abigail Vakası

Bölüm 1 - Böyle Olmaması Gerekirdi ?

   Adım Abigail, iyice paranoyak hale geldim.

  Karanlık koridorlar gözümde derinleşmeye başladı. Artık gerçekten korkmaya başladım ve insanlara bunu anlattığımda bana deli gözüyle bakıp gülmekten başka bişey yapamıyorlar.

  Onlar yüzünden özgüvenim kalmadı. Hergün dışlandığım, nefret edildiğim, deli gözüyle bakıldığım ve kendilerine arkadaş adı verilen sadece 7 harften oluşan can sıkıcı varlıklan tarafından sırtımdan bıçaklandım ne bir gücüm ne de hayata olan bağlılığım kaldı. 

  İçimde garip bir his, kafamda bitir şu işi ne bekliyorsun işte diyen küçük bir tavşan var. Evet tavşan komik olabilir ama gerçekler bunlar ve beni çok rahatsız ediyor. Bütün vücudumu yakan ve titreten iğrenç nöbetler. Bu sıralar çok olmaya başladı. Aslında şimdi düşününce farkettimki nöbetlerim oluştuğu zaman çevremdeki kişilerde benden uzaklaşmaya başladılar.

  İstemsizce bileklerimi tutmam , başkalarıyla temasa geçtiğimde çok sıcaksın diyip garip bir bakış atmaları, çıldırış anları, birşeye kızdıp kükrediğimde insanları çok büyük şaşkınlıkla geriye dönüp bakmaları. Bu işler gün geçtikçe daha da garipleşmeye başlıyor.