in the night. neymarjr

b.13 Trece

EDİT: AZ ÖNCEKİ HATA DÜZELTİLDİ, WATTPAD NİYE BÖLÜMÜN ESKİ VE SİLDİĞİM HALİNİ YAYIMLADI ANLAYAMADIM, HERKESTEN ÖZÜR DİLİYORUM. OLMASI GEREKTİĞİ HALİ, AŞAĞIDA.

Herkese merhaba! Daha başından bunun bir geçiş bölümü olduğunu söylemek zorundayım. Normalda yazdığım en uzun bölüm olacaktı fakat iyice sıkıcı bir hal almaması için onu olabildiğince kısaltmaya çalıştım. Sildiğim çok yer oldu. Geçiş bölümleri bana sorarsanız bir hikayeyi hikaye yapan şeydir ve karakterleri tanımada daha yardımcıdırlar. Eğer siz de benim gibi Alessandra'ya çok alıştıysanız onun hakkında daha çok şeyi bu bölümü okuyarak öğrenebilirsiniz. Tabii ki araya Neymar'ın dahil olduğu ve yine ikilinin ilişkilerinde yeni bir döneme başlayacaklarını haber eden kısmı da ekledim.

Umarım beğenirsiniz, iyi okumalar!

---------

Tırnağıma ikinci kez takılan güpür benden yana olmayı seçerek yırtılmaya bir kez daha direndiğinde, dudaklarımı birbirine bastırdım. Hatırı sayılır zamandır bu kadar narin kumaşları dikip biçmediğim için, uzun tırnakların bu işi ne hayli zorlaştırdığını unutmuştum. Bugün kesinlikle maniküre gitmeli ve uzun ve güzel olan bu takmaları çıkarttırmalıydım. Yaptıralı da yeni olmuştu halbuki, onları çıkaracağıma üzülmüştüm.

Freya stüdyoda telefonuyla ilgileniyor, ve onun için hazırladığım gömleğin bitmesini bekliyordu. Fernando'nun bana yardımcı olması için ikna ettiği bir sahne uzmanı da bizimleydi. Defile bu sefer sadece bana ait olacağından, ciddi anlamda endişeliydim ve her şeyin kusursuz görünmesi konusunda kararlıydım. Hazırladığım yeşil tonlarındaki risksiz elbiseden vazgeçmiş, zaten riskin babasını aldım diye düşünerek tam dört parçadan oluşan bir kostüm tasarlamaya koyulmuştum. Bu defile elimde de patlayabilirdi, beni hiç ummadığım bir yere de taşıyabilirdi.

Teyzem de bir yandan bana yardımcı olurken, bir yandan işe boğmayı eksik etmiyordu. Neymar yüzünden kaybettiğim staj puanımı hiç acımadan silmiş, telafi etmem için de tabiri caizse bana işkence uygulamaya başlamıştı. Bir defile hazırlamak gibi ne kadar stresli bir dönemden geçtiğimi bildiği halde, beni çalıştırmaktan geri durmadı. Beni zorlayarak daha güçlü biri haline getirmeye çalışıyordu ki, izlediği yolun yanlış olduğunu düşünmüyordum.

"Ohh, az kaldı bitirmek üzereyim." dedim iğne ipliği bir kenara bırakıp. Şimdi de dikiş makinesine geçmiştim.

Sonunda gömlek bittiğinde, iç parçayı çıkarmamış olan Freja'ya uzattım.

Görünümü anlatmam gerekirse, dört parçadan oluşan transparan bir gömlek ve pantolon takımı olduğunu söyleyebilirdim. Oldukça detaylı ve karışık tasarımımın ilhamı elbette ki Neymar'dı. Beynimde resmen ahenkle döndüğünü hissettiğim onlarca zıt düşüncenin somut bir hali gibiydi. Kafamın karışıklığını yansıttığı kesindi. Pantolon gece karası iken, gömlek toz pembeydi. Bunlar Neymar'ın bana hissettirdiği duyguların renkleriydi. Tamamen uyuyordu.

İçimdeki soyut şeylerin somut hale getirilmiş başka bir formu olduğu için de, onun bir sanat eseri olduğunu biliyordum. Daha önce hiç bu kadar hızlı ve neredeyse ağırlıklarını elimde hissedebileceğim kadar yoğun şeyleri çizmeyi denememiştim. Elde ettiğim sonuç kafamın içinde ve kağıt üzerinde bir şaheser gibi görünse de, gerçekte nasıl olacağını anlamak için dikmeye başlamıştım.

Freja üzerindeki bitmiş gömlek ve iç parçayı giymiş halde, odanın diğer ucunda dikiliyordu.

"Kıyafet tamamen bittiğinde, bir rüya gibi görüneceksin." diye bilgilendirdim Freja'yı. "O yüzden tam olarak bir rüya gibi yürümeni istiyorum. Ayaklarına narince dolanan ipek fırfırlar olacak. Sanki yerde değil de, havada yürüyormuş gibi hissettirmelisin insanlara."