Roy's POV / 3e persoon
-"Waarom heb je die rok aan? Dat dragen toch alleen meisjes?"
-"Nee hoor, jongens kunnen ook rokken dragen."
-"Oh! Dat wist ik niet!"
-"Dat weten veel jongens niet, ik zie niemand anders een rok dragen! Kijk!"
De twee kleine jongetjes kijken om zich heen op het speelplein. Er zijn meisjes vreugdevol aan het hinkelen, enkelen hebben een rok aan maar er is geen jongen te bekennen die een rok draagt. Behalve Roy natuurlijk.
-"Hé wat gek!" Zegt het jongetje dat Roy de vraag stelde met een frons op zijn voorhoofd. --"Ik kan misschien morgen ook een rok dragen! Dan ben je niet meer de enige en zien andere jongens dat ze ook rokken kunnen dragen!"
-"Jaa! Goed idee!" Juicht Roy uitbundig.
De volgende dag op het speelplein huppelt Roy vrolijk naar de plek waar hij en het andere jongetje, dat hij nog nooit eerder had opgemerkt, stonden. Roy heeft vandaag een rode rok met zwarte stippen aan. -"Het lijkt op een lieveheersbeestje!" Zei hij enthousiast tegen zijn moeder toen ze de rok uit zijn kledingkast haalde.
Hij ziet het jongetje op een vervallen bank zitten. Hij heeft een broek aan!
Snel loopt Roy naar het bankje. En net wanneer hij wilt vragen waarom het jongetje geen rok aan heeft, ziet hij zijn trieste blik. Is hij aan het huilen?
-"Waarom heb je traantjes op je wangen?" Vraagt Roy voorzichtig.
-"I.. ik mocht g.. geen rok aan doe.. fan zusje.." Snikt het jongetje triest.
-"Wat! Waarom zou dat niet mogen?!"
-"Ik.. ik weet het n.. niet." Snikt het jongetje nog steeds.
-"Je moet geen traantjes laten vallen." Roy leunt naar het jongetje toe en geeft hem een voorzichtige knuffel.
Het jongetje stopt al gauw met huilen en kijkt voor de eerste keer Roy aan. -"Maar ik wilde zo graag een rok aan doen vandaag!" Zegt het jongetje verslagen.
De woorden van het jongetje klonken zo verdrietig en hopeloos dat er iets brak in Roy's lichaam waardoor hij nog meer medelijden kreeg. Wat zou hij kunnen doen om het jongetje weer blij te maken?
-"Ik heb een idee!" Roept Roy vrolijk. Hij beeldde zich in dat het lampje boven zijn hoofd ging branden. --"Wat als ik morgen een van mijn rokken meedoe in mijn boekentas en jij het dan aandoet! Na school geef je het terug en zal je zusje er nooit last van hebben!"
Het trieste gezichtje van het jongetje veranderde al snel in een blije lach. -"Dat is een heel goed idee! Jaa!"
Roy, die zich trots voelt om zijn goede plan juicht met het jongetje mee.
-"Wat is je naam eigenlijk?" Vraagt het jongetje uit het niets.
-"Roy! En die van jou?"
-"Mijn naam is Kaj!"
-"Dat is ook zo'n korte naam, zoals die van mij!"
-"Ja inderdaad! Allebei maar 4 letters."
Roy wilde Kaj corrigeren dat het maar 3 letters zijn maar Kaj zag er zo blij uit dat hij het toch maar niet deed. Hij wilt een verdrietige Kaj nooit meer zien!
Die avond tijdens het avondmaal verteld Roy uitbundig tegen zijn moeder over Kaj. Karin was heel blij om te horen dat er voor het eerst een jongen geïnteresseerd was in Roy's gewoonte van een rok dragen. Want iedere keer wanneer een jongen met Roy spreekt gaat het niet zo aardig en wilt hij voor de rest van de dag geen rok meer aandoen. Wat ze heel jammer vindt want ze wilt dat haar jongste zoontje zichzelf kan zijn op school.
