Malamok. Mainit. Madilim.. in short, KWARTO KO. Oo, sa kwarto ko nga. May mas magagandang kwarto naman sa bahay pero mas pinili ko ang lumang kwarto ko. Paano naman kasi, sabi ni papa, dito raw ako ipinanganak, kaya gusto kong dito na rin mamatay. OHOHO. Sa ilang taong lumipas at kung ilang renovations na, untouched pa rin ang kwartong ito kasi gusto kong malamok pa rin siya.
"Ayen, lumabas ka raw muna sabi ng papa mo."
Ako nga pala si Ayen. Only child ng mama ko. Pero, youngest of the two ng Papa ko.Ikalawang asawa na kasi ng papa ko si mama at may kuya akong di ko man lang nakilala. Sabi ni papa, nasa ibang bansa raw siya kasama ang mama niya at sa takdang panahon, uuwi raw sila ng Pinas. WOW, 'takdang panahon', ah? Lalim. *u*
"Ayen?"
Napakamot ako sa kawawa kong braso at bumaba sa kama. Sinuot ko ang tsinelas ko at lalakad na sana papuntang pintuan ng naalala ko ang phone kong di ko naman alam gamitin sa kama.
Nag-ala pato ako at kinakapa ang kama. -____-" feeling naman nitong phone ko ee. Pakipot pa'ng magpakita.
*After 12837467234673463928463843784891209 years... nakita na rin.*
36 MESSAGES RECIEVED
12 MISSED CALLS
Ang reaction ko naman: -___-" --> -___o" --> o___o" --> O___O"""""
Why would someone do that? Unknown number pa naman. Nagmadali akong lumabas sa kwarto at binuksan ang pinto. Ay, hindi, hindi, ang bintana. -___-" Hinanap ko si ate Biday, yung kumakatok kanina at nakita ko na rin siya sa may Quarters.
"Ayen, hindi ba't ipinatatawag ka ng papa mo?
Hinihingal pa ako at halos mahimatay na. Tapos, si papa pa rin ang iniintindi ni ate Biday. "Ate Biday naman e! Nakakahintay naman si papa e!"
Walang pinagbago ang ekspresyon sa ekspresyon ni ate. -__-" o, sige, magsama kayo ni papa. HAHAHAHAHA. "Ate, patulong naman dito sa phone ko o?"
Nanlaki ang mata ng babaeng medyo nagkakaidad na. "Ayen, ako ba naman ang hingan ng tulong na mas lalo akong walang alam diyan!" Natawa ako sa reaction niya. Poreberr talaga tong si Ate Biday. HAHAHA. Actually, andito na siya, baby pa lang ako, so expectedna dapat, "Manang" na siya, di na "Ate". Pero, iba si Ate e. Feeling teenager din.
"Aylabyu po, ate Biday!" sabay yakap. Kung papipiliin ako, si Ate Biday ang pipiliin ko kesa kay Papa.
Binuksan ko ang phone at nakatutok naman ang feeling batang ate ko. Natahimik kaming dalawa sa nakita namin. Nagkatinginan kami ng matagal at napaluha ako.
"Ngayon ka pa."
BINABASA MO ANG
Chances: To Take Flight or Not
JugendliteraturEverything became simple again ngunit nang mabasa ko ang text na yun.
