Garip Şeyler Oluyor (Devam edecek)

XV

İNSANOĞLU hayatta kalmak için yaratılmış olmalı; dünyası da yıkılsa, depresyonda da olsa kendine tutunacak bir dal arıyor, karanlık bir geçidin sonundaki ışığı görmek istiyor. Gördüğünde de farkına varmadan hızlanıyor adımları, benim ölmeyi dilerken bile doktorun dediklerine harfiyen uyup, çabalamamın başka bir anlamı olamaz.

Alçılarım çıktıktan bir hafta sonra bile ben yataktan çıkmaktan direniyordum, teyzem fizik tedavinin işe yarayacağını, hatta belki de çoktan yaramış olduğunu anlatıp duruyordu, ama hayır ona inanmıyordum, yaşamaya devam etmemenin bir yolunu bulamamıştım henüz, ancak hiç kıpırdamazsam ve hiçbir şey yemezsem bir süre sonra annemle babama kavuşacağımı düşünüyordum. Tabii ki teyzem ve doktor iş birliği buna engel oldu, ama ben hâlâ pasif bir direniş gösteriyordum.

Alışların çıkmasının üzerinden iki hafta geçmişti ve ben hâlâ yerimden kalkmıyordum, doktor odama her geldiğinde platinden kurtulmak isteyip istemediğimi soruyordu ve ben de sessiz kalarak cevap veriyordum. Bir gün dayanamadı ve "İstersen hayatının sonuna kadar yatakta kalabilirsin ama bu hastaneden senin yürüyerek çıktığını görmek istiyorum ve sen inanmasan da yürüyeceksin."Bazen bir dereye attığınız bir taş, ufacık bir taş derenin tamamının olmaz ama elbette bir kısmının akış yönünü değiştirebilir. O gün benim de içimde bir şeyler yer değiştirdi, belki de zaman gerçekten acıların ilacıydı.

O gün bir fizik tedavi seansı daha aldım ve sonrasında, teyzemden değil de doktorumdan yardım istedim, ayakta kalmayı denemek istiyordum. Doktor önce bir düşündü, sonra karar verdi; seansın uzamasının benim yararıma olacağını söyledi.

Toplam beş hafta boyunca hiç zorlamadığım kaslarım, tabii ki sözümü dinlemediler. Biraz hayal kırıklığı oldu açıkçası, ancak yanımda yine beni teselli eden teyzem vardı.

Ertesi gün daha çok çalıştım, bir ertesi gün daha, doktorum artık bir şey söylemiyor, ama odadan çıkarken elleriyle kalkmam gerektiğini işaret ediyordu. Birkaç gün sonra nihayet başardım. Artık çok az da olsa, hemen gücümü yitirilir olsam da ayakta kalabiliyordum. Sonra onunla tanıştım.