Unexpectedly [KathNiel]

💘 29 | Enough

KATHERINE

We were so silent while on the way to the house. Hindi siya nagsa-salita. Seryoso lang siyang nakatingin sa daan.

Ayoko rin namang mag-open up ng topic like "Dj, na-miss mo ba ako?" Ang arte naman nun. "Kumusta ka na? Mahal mo pa ba ako?" Mas lalong nagiging desperate. Tsk!

Bahala siya kung ayaw niya magsalita. Binaling ko na lang ang tingin ko sa labas. Natutulog pa rin naman si Clark sa backseat.

Napa-ayos ako ng upo nung napansin kong iba yung way na dinaanan niya. "Dj, where are we heading?"

Tumingin lang siya sa akin. Kumunot naman ang noo ko sa tingin niya.

Binaling ko na lang ulit ang tingin sa daan. Iba talaga eh.

Kahit naman kasi five years akong nawala dito, hindi ko pa rin naman nakakalimutan yung daan patungong bahay. Hindi rin naman to daan patungo sa kanila. Lumingon ako sa kanya ngunit tahimik pa rin siya.

"Dj, ano ba?! Saan tayo pupunta?" Kung kanina tumingin siya sakin ngayon hindi na. Talagang sineryoso niya yung daan? Tss.

"Dj, magsalita ka nga! Ano bang problema mo?" Hindi niya pa rin ako pinansin kaya niyugyog ko na ang braso niya. I caught his attention this time.

"Ano ba Kath? I'm driving! Gusto mong ma-aksidente? Sige, sabihin mo lang at ibabanga ko to." What the hell?

Napanganga ako sa sinabi niya. I know I'm assuming and expecting a lot na pag-uwi ko ganun pa rin siya. Na walang nagbago samin pero his reaction says it all.

Sino ba kasi ang hindi magbabago, five years din kayong hindi nagkita. Five years na wala lahat! Pero kasi, ang saya niya nung sinundo niya kami sa airport tapos biglang ganito? Ang weird naman. Did he just act on it then?

May tubig na biglang tumulo mula sa mga pisngi ko. I wiped the tears that continued falling kahit pinipigilan kong umiyak dahil baka magising si Clark. Pero tuloy-tuloy lang ito sa pag-agos.

I don't understand him. Bakit ang sweet niya kanina? Ba't ang cold niya ngayon? Acting lang ba yun? Para saan?

Kung sana sinabi niya na lang. Hindi ko rin naman kasi alam na siya ng susundo samin. It hurts! It damn hurts! I guess, I'm just so vulnerable to not know what we are now.

"Stop the car!" Hindi pa rin siya umimik but I heard him utter a curse. The heck!

"I.SAID.STOP.THIS.FREAKING.CAR!" I shouted.

Instead na ihinto ang car, he just continued driving while still avoiding me. Isn't he aware that I'm crying?

When we reach the unknown place that we're heading. I look around. "Why are we here?"

Lumabas siya ng car at pinagbuksan ako. "Go inside. Ako na bahala kay Clark. I'll just park the car at the garage." Lumiit ang mga mata ko sa kanya but he just ignored me again bago pumasok ulit sa loob ng kanyang sasakyan.

Lumingon ako sa bahay. Yep, bahay yung dinalhan niya samin.

"Who's house is this?" I didn't look at him while asking. Masama ang loob ko sa kanya.

I didn't have the chance to hear his answer since his car's already gone when I turn around. Shit!

Bumaling ulit ako sa bahay. Why would I go inside this house? Hindi ko alam kung sino ang may-ari, baka sabihan pa akong trespassing o thief. OMG!

I look around. I was at the entrance of the two-story house. Okay, scratch that. It was big so it's probably close to being called a mansion. I'm not kidding. Nasa gilid ako ng napakalaking fountain at kaharap ko ang pathway patungong main door ng bahay. This is ridiculous! Ano bang ginagawa namin dito?