Μέρα 180η: 26 Αυγούστου

215 27 2
                                    

Η Μαρίνα κρατάει το μάγουλό της και δαγκώνει τα χείλη της από τον πόνο. Ο Χ. της επιτέθηκε χωρίς καν να συζητήσει μαζί της. Απλά επειδή τον ρώτησε που χαντάκωσε τον προφυλακτήρα του αυτοκινητού και  του είπε ότι θα πάρει μια βδομάδα τον μικρό διακοπές στους παππούδες του. Σκέφτεται πως κάτι δεν πάει καλά με εκείνον, τελευταία δεν είναι ο εαυτός του. Εντάξει δεν του αρέσουν οι υποδείξεις για τον τρόπο οδήγησής του, ούτε να του λένε τι ζημιές έχει προκαλέσει στο αγαπημένο του πανάκριβο αυτοκίνητο. Είναι λόγος όμως αυτός για να φέρεται πάλι έτσι; Σίγουρα έχει σταματήσει τις συνεδρίες με την ψυχολόγο του, αυτή θα είναι η αιτία. Δεν τολμά φυσικά να τον ρωτήσει γιατί ξέρει πως θα της φερθεί ακόμη πιο βίαια. Απομακρύνεται από το σαλόνι και πηγαίνει γρήγορα στο παιδικό δωμάτιο. Σκέφτεται αν πρέπει να κλειδώσει την πόρτα ή όχι. Καλύτερα όχι, δε θέλει να τον εξοργίσει περισσότερο.

"Τι έπαθες, μαμά;" τη ρωτάει τρομαγμένος ο μικρός που βλέπει τις δαχτυλιές στο μάγουλό της.

"Τίποτα, πουλάκι μου. Παίξε με τα παιχνίδια σου εσύ, η μαμά θέλει να κάνει ένα τηλεφώνημα" του λέει και ψάχνει στο ευρετήριο το επίθετο της ψυχολόγου για να την καλέσει. Πρέπει να τη συμβουλευτεί άμεσα, αν λείπει σε διακοπές, πρέπει να ενημερωθεί για αυτήν την αλλαγή συμπεριφοράς του Χ. που στα μάτια της φαντάζει πιο επικινδύνη από ποτέ.

"Ναι, καλησπέρα σας. Συγγνώμη που σας ενοχλώ καλοκαιριάτικα, είμαι η σύζυγος..."

"Μάλλον ψάχνετε την κόρη μου, κακώς κρατώ το κινητό της, θα έπρεπε κανονικά να απενεργοποιήσω το νούμερό της, απλά νιώθω πως της οφείλω να ενημερωθούν οι πελάτες της, να μη νομίζουν ότι απλα τους εγκατέλειψε".

"Τι εννοείτε; Αποσύρεται; Μήπως με την κρίση σκέφτηκε το εξωτερικό; Δε θα την αδικήσω, η κόρη σας είναι εξαίρετη επαγγελματίας, δεν είναι τυχαίο..."

Η μητέρα της ψυχολόγου τη διακόπτει για δεύτερη φορά.

"Την κόρη μου την παρέσυρε διερχόμενο αυτοκίνητο. Την παράτησε μόνη της να αιμορραγεί ο αλήτης. Η μόνη κατάθεση που έγινε είναι ότι ο οδηγός ήταν γεμάτος τατουάζ. Τι σας λεώ και εγώ... συγχωρέστε με, ελπίζω μήπως κάποιος ξέρει κάτι, το κορίτσι μου δεν είχε εχθρούς, δε φοβόταν κανέναν..."

Η Μαρίνα σκέφτεται, επεξεργάζεται τις πληροφορίες. Ο προφυλακτήρας, τα νεύρα, η ανησυχία. Τα τατουάζ στα χέρια. Όχι, όχι, δεν είναι δυνατόν να είναι ικανός για κάτι τόσο αποτρόπαιο, είναι ικανός για χίλια δύο άλλα, όχι όμως γι' αυτό. Παραμένει ο πατέρας του παιδιού της.

"Συλλυπητήρια, έχασα τα λόγια μου... ο πόνος της μάνας είναι τεράστιος, ό,τι και να πω..."

ΑΚΟΜΗ 21 ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΛΟΣ

DilemmaDonde viven las historias. Descúbrelo ahora