MASUMİYET ( TAMAMLANDI )

Bölüm 1- Başlasın Maceramız

DENİZ ' den :

" Pelin hadi geç kalıyoruz " bir yandan bağırıp bir yandan da ayakkabılarımı giyiyordum

" Deniz küpemin tekini gördün mü "

" of ya o odada bir şey bulmak mümkün değil ki " gözlerini devirerek

" abartma Deniz, geldim geldim cırlama "

Ben ve Pelin doktoruz , ben kalp cerrahıyım , Pelinde çocuk doktoru . sanırım ikimizde ruhumuza uygun bölümler seçmiştik , ben ciddi ve sert duruşlu , ki genelde arkadaşlarım bu yanımı ters yada soğuk olarak adlandırsa da , kolay kolay kimseye güvenmeyen , düzen manyağı , titiz , sorumluluk sahibi birisiyim .

Pelin ise çocuk ruhlu , neşeli , sakacı , gayet dağınık çok konuşan birisidir . Sarı dalgalı saçları ve mavi gözleriyle oldukça güzel bir kızdır . Bense kumral , beyaz tenli ve mavi gözlüyüm , Pelin ' e göre daha uzunum .

İkimizde kaderin en acı sahnesi olan yetimhanede büyüdük . Pelin' i klasik Türk filmleri gibi cami avlusuna bırakmışlar . Bense 9 yaşında yetimhaneye geldim . Babam inşaat ustasıydı , 7 yaşındayken bir gün polis geldi ve anneme eşiniz şantiyede bir kaza geçirmiş ve başınız sağ olsun dedi . Önce anlamadım ama seneler geçmesine rağmen annemin çığlıkları hala kulaklarımda . Babamdan sonra annem evimizin geçimini sağlamak için evlere temizliğe gitmeye başladı . Kıt kanaat da olsa yaşıyorduk .

Ama kader bana babamın acısını az görmüş olmalı ki , annem hastalandı. Babamın acısını dayanamamış ve kanser olmuştu . Babam ve annem mahallede sevilen insanlardı . Annem hastalandıktan sonra çalışamadı . Mahalleli aralarında her ay topladıkları parayla zaten iki göz olan evimizin kirasını ödüyorlardı . Komşularımız sayesinde de karnımız doyuyordu .

Babamın ölümünden yaklaşık iki sene sonrada annem hastalığa yenildi . Hayatta teyzem ve amcamdan başka hiç akrabam yoktu . Annem de öldükten sonra teyzemde ve amcamda beni istemediler . Eniştem bir boğaza daha bakamam demiş ,zaten babam öldükten sonrada bize yardımları falan olmamıştı. Yengem ise annemi sevmediği için ben o kadının çocuğunu istemem demiş , neden annemi sevmediğini hiç anlamamıştım . Tamamen ortada kalmıştım . Bir iki hafta komşularda kaldım , ama göçebe gibi olmuyordu . Bu yüzden de mahallemizin muhtarı beni yetimhaneye teslim etti.

Yetimhanedeki ilk gün bir köşede ağlarken Pelin yanıma geldi ve gülen mavi gözleri ile ağlama ben varım dedi .o günden sonra Pelin benim kardeşim oldu , yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmedi . İkimizde tıp fakültesini özel bir üniversiteden tam burslu olarak okuduk . Meslek olarak doktorluktan başka bir meslek asla düşünmemiştim , sanırım bunda annemin hastalanarak ölmesinin etkisi büyüktü . Pelin de sen nereye ben oraya deyip oda doktorluğu seçmişti . Yetimhaneden ayrıldıktan sonra ikimizde aynı yurtta hatta aynı odada kaldık. Üniversite bitince de ikimizde aynı hastanede göreve başladık ve aynı evde kalıyoruz .

" başlıcam böyle nöbet listesinden , bu hafta bana iki nöbet kitlemişler " arkamda listeye bakmaya çalışan Pelin ' i göremesem de sırıttığını biliyordum .

" ay benim bir tane " diyerek kahkahayı bastı .

" Deniz tatlım sana ne zaman nöbet yazılmış " diyen Efe ' ye ters bir bakış atarak

" sana ne Efe ayrıca yavşama geri bas , nereden ben senin güzelin oluyorum ? " diyerek ters bir bakış attım , ama Efe etkilendi mi? Hayır . Kulağıma eğilip fısıldadı

" İstediğin kadar kaç , her yolun bana çıkacak , haberin yok ..."

Efe benden dört yıl önce mezun olmuş , başarılı bir beyin cerrahı , ben hastanede çalışmaya başlayınca tanıştık . Ve tanıştıktan sonra hastanenin sahibinin oğlu olduğunu öğrenmiştim . Efe ' nin babasının pek çok şehirde olmak üzere hastaneler zinciri var. O tanıştığımız günden beridir sürekli peşimde . Aslında birçok kadının başını döndürecek derecede yakışıklı , zeki , oldukça çekici bir erkek . Esmer , uzun boylu , yapılı , dalgalı şaçları köşeli yüz hatları ve koyu mavi gözleri ile oldukça çarpıcı... Ama hala çocuk gibi , şakalar yapan , neşeli , espirili , dünyayı umursamayan halleriyle , tamamen bana zıt karakter .