Bölüm-37) Mazoşist Part:3

7.7K 740 205
                                    

Bölümü multimediadaki şarkı ile okuyun! Get Scared- Keep Myself Alive.

Şarkıya aşığım, eğer Osias anime olsaydı opening bu şarkı olurdu. O yüzden ne yapıyoruz? Bununla okuyoruz.

-Bölüm Elementler Akademisi'ndeki normal bir bölümün iki katı arkadaşlar ama uzun paragraflar ve aşırı akıcı bir bölüm olduğu için şıp diye bitiyor-

-*-*-


"Çok hızlı koşuyorsun. Ama benden kaçamazsın, beyaz tavşan." Birden Osias'ın önünde belirdi. Elindeki bıçağı onun duvardaki eline sapladı. Bıçak normal bir bıçak değildi. Osias'a gerçekten zarar verebilecek tek bıçaktı. Osias'ın hoşuna gitmeyen tek acı bu bıçağın açtığı yaraların acısıydı.

"Kaç yaşındasın?" dedi adam.

"Kaç yaşındasın dedim! Cevap ver!"

"O-on yedi" yerde gözleri kapalı oturan Osias'ın önünde çömeldi.

"Tanrım, çok küçüksün" yüzünü kapayan saçlarını geriye attı.

"Ama kimse bunu umursamıyor değil mi? Herkes sadece 17 yaşında olduğun gerçeğini yok sayıyor" Osias'ın elinden akından kan duvarı boyuyordu.

"Tek umursadıkları şey o koca kıçlarını kurtarman. Dünyayı kurtarman. Daha 17 yaşında küçük bir çocuk olduğun gerçeğini umursamadan sırtına daha fazla yük yüklüyorlar. Senin duyguların, isteklerin umurlarında değil. Bu yüzden duygularını tek tek siliyorlar. Duygusuz bir köle olman için, her seferinde daha fazlasını istemek için. Evrende yaşayan her canlının hayatının sorumluluğu altında ezildiğini görmezden geliyorlar. Küçük bir çocuksun Osias, gerçekten onun iyiliğini isteyen birine ihtiyaç duyan bir çocuk"

"S-sen kimsin?" Osias gözlerini aralayıp ona samimi bir sırıtışla bakan adama baktı.

"Kimsenin sana sunmadığı ikinci şansı sunmaya gelmiş biriyim. Gerçekten iyiliğini isteyen biri"

10 YIL ÖNCE

"Öldür onu!" diye bağırdı siyah saçlı adam.

"Yapamam" dedi küçük çocuk ağlıyordu.

"Daha önce yüzlercesini öldürdün! Öldür onu!

"Onlar isteyerek olmadı" hıçkırarak ağlıyordu çocuk, önündeki kolları bağlı ağlayan onun yaşlarındaki kızı öldürmek istemiyordu. Kimseyi öldürmek istemiyordu.

"Sana öldür dedim! Onlar sadece değersiz böcekler!"

"Lütfen...b-benden...bunu isteme."

"ÖLDÜR DEDİM!" adam çocuğun eline bıçağı tutuşturup öne ittirdi. Yine o sıcaklık tüm vücudunu kaplamıştı. Gözyaşlarını sildi, hıçkırıkları kısık bir gülüşe dönüşmüştü. Bıçağı yere fırlattı. Hayır, öldürmek için bıçağa ihtiyacı yoktu.

Bir el hareketiyle kızın ağzından ve burnundan beyaz parlak bir duman yükselmeye başladı. Çocuğun burnu kanıyordu. Demin ona bağıran adamın sert surat ifadesi yumuşuyor, şaşkın bir gülümsemeyle çocuğa bakıyordu. Dumanın yok olmasıyla demin ne yaptığını fark etti.

Demin onu öldürmüştü. Dizlerinin üstüne düştü. Kızın cansız bedeni yerde uzanıyordu.

Katil, o artık bir katildi.

Göz yaşları gözlerinden yanaklarına süzülüyordu. Adam elini çocuğun omzuna koydu.

"O kadar da zor değilmiş değil mi? İyi iş çıkardın, Osias"

OSİAS ~Old But Gold~Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin