Remember that day

1

November 5, 2013 1:00 am

I hate it when it is rainning...

I remember all those bad memories that happened for the last five years.....

Im here at one corner of the jail cell and i could not recall how many times it rains since Im with those fences....

its been five years Im still waiting for the right time to be free...

+++++++++++++++

Kahit na umaga na hindi ko pa din nararamdaman ang sikat ng araw na dati ay pumapaso sa akin balat, marahil siguro sa tinitirahan ko ngayon na nagsilbing bahay ko na sa loob ng limang taon..tanging apat na sulok ng kwarto ang araw-araw kong nakikita..mabuti nalang at hanggang ngayon ay nasa katinuan pa din ako ng aking isipan.

Isang malakas na tunog ng pito ang gumising sa aming nasa loob ng selda...at isa-isa kaming pingmumumura ng gwardya o pulis na babae na kahit kumikilos na kami ay walang tigil ang bunganga...

"Mga P**** **A kayo tanghali na magsigising na kayo mga salot...!!" sigaw ng matabang babae na nasa labas ng aming cell...

"Kindly put your mouth shut! can't you see we are moving?" I angrily respond to her ill manner..I learned this kind of courage with all those happened to me inside this prison...

"Wag mo nga akong Englishin dyan ma'am kahit na gano ka pa kagaling sa English hinding hindi ka na makakalabas sa loob ng kulangang ito..hahaha" malakas na tawa nya at nagawa pang itaasa ang kilay sa harap ko...

"Not all people is dumb as you, there are things like hope that you didn't know. At kapag nakalabas ako dito hindi lang dudugo yang ilong mo sa pakikipag-usap mo sa akin pati yang mata mo.." I gritted my teeth of anger because she doesn't know how painful it for us to take away the only thing that we believe..

Palakpakan ang mga ka inmate ko ng may mapasuko ko ang isa sa pinaka iinisan nilang matabang bantay na yun. Sa loob ng limang taon ito ang araw-araw nyang bungad sa amin para bang kulang nalang i record nya para hindi namin makalimutan.

And because she has nothing to say to me, siguro naman kahit katiting naantig ang puso nya at sign un ng pagkatalo nya laban sa akin...

**************

Dumaan ang maghapon at wala man lang nangyayari sa buhay ko..Bakit nga ba hindi pa din ako nasasanay..Ang pag -asa nalang talaga na makalaya dito ang tangi kong pinanghahawakan..

"Agustin! may dalaw ka.." sigaw sa pangalan ko ng isang pulis na nakabantay.

Dinalaw ulit ako ng aking abogado..

Sya nalang ang nag iisang pinagkakatiwalaan ko sa loob ng limang taon.Kahit na minsan ay hindi nang iwan sa akin...Sya si Attorney Nathan Lim, one of the most respected public lawyer here in the Philippines. He handled my case for five years now..At wala akong ibang maibabayad sa kanya kundi ang buong pusong pagpapasalamat ko..

"Gud afternoon Ms. Agustin how is your day is it still the same?" Masayang bati nya sa akin, hindi ko alam kung bakit hanggang ngayon hindi sya nagsasawang batiin ako na para bang kaibigan ko sya nung hindi pa ako nakukulong sa loob ng kulungang ito.

"Yes, and what brings you here, this late?, kahit na matagal na akong hindi professional hindi ko parin nalilimutan ang makipag usap ng maayos lalo na kapag professional ang kausap ko.

"I just want to bring a good news for you Ms. Agustin. And I think it will make you feel better if you know it early." para bang gusto pa nyang hulaan ko kung ano ang gusto nyang sabihin.

"Don't kill me of waiting just say it attorney." pagpupumilit ko.

"The request for your freedom was approved. By four or days ata mula ngayon makakalaya ka na. Is that great!"  masaya nyang balita sa akin. Parang biglang nabuhay ang mga dugo ko ng marinig ko yun..Sa sobrang saya bigla akong napahagulgol ng iyak..

"Im very happy right now that I can't hide my tears anymore. I thought it will take 10 years for me to be free. Yung pag-asang matagal kong pinagkakahawakan natupad din." nakatungo lang ako at patuloy ang pag-iyak ko.

"Here, take this." Inabot ni attorney ang panyo nya sa akin at kahit nahihiya ako sa kanya kinuha ko na din.

"I told you Zirshine its not the end of everything when you get here..You just need to start something new in your life and that is because you believe that all things can be change by faith," Pagkatapos nyang sabihin yun lalo akong naiyak dahil kahit papano pinapalakas nya ang loob ko.

**********

Pasensya na pangit noh..hindi kasi talaga ako ganun kagaling pa sa paggawa ng story sana lang magustuhan nyo..