The girl who travels through the time [By Joy]

Οι αδερφές

   "Αγαπητή Στορμ...

  Με μεγάλη μας χαρά σου ανακοινώνουμε την γέννηση της πρωτόκης κόρης μας.Η μικρή έχει την μελανιά στο λαιμό της.Είναι σίγουρα μία από εμάς.Στην ηλικία των 12 θα την μάθω πως να την ελέγχει και όταν είναι έτοιμη θα την στείλω στο σχολείο για να σε βοηθήσει με το έργο σου.Ελπίζω ο Όσκαρ να επιστρέψει σύντομα κοντά μας.Ο καλός μου....Ξέρω ότι δεν θέλεις να με φωνάζεις μητέρα όμως να ξέρεις ότι μου λείπεις πολύ...Πρέπει να καταλάβεις πως δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς...Έπρεπε να σε δώσω σε αυτή την οικογένεια να σε μεγαλώσει.Εμείς δεν θα μπορούσαμε να σε μεγαλώσουμε όπως αυτοί....Αυτοί σε έμαθουν για την δύναμη σου,ήταν στην συμμορία παλιά.Εγώ ήμουν μόνο ένα παιδί τότε...Θα σου ξανά στείλω σύντομα....

  Με αγάπη....η μητέρα σου που σε λατρεύει όσο τίποτα στον κόσμο...."

  Η τελευταία πρόταση έκανε την καρδιά της Άλεξ να σπάσει σε χίλια μικρά κομματάκια.Στο σχολείο έμαθε πως οι γονείς της δεν ήταν όπως νόμιζε πως ήταν αλλά τουλάχιστον την αγαπούσαν.Τελικά όμως και αυτό ήταν ένα ψέμα.Την μεγάλωναν με μόνο σκοπό να πάει στο σχολείο και να βοηθήσει ένα διαβολικό αγόρι να επιστρέψει στην ζωή!Πως μπόρεσαν;!Η Άλεξ ποτέ δεν θα δεχόταν να μπει σε αυτή τη συμμορία.Ήταν τόσο νευριασμένη.Ήθελε να τους είχε μπροστά της από μία πλευρά και να τους αντιμετωπίσει.Αυτό όμως δεν θα βοηθούσε σε τίποτα...Σκέφτηκε να ταξιδέψει πίσω στον χρόνο,αλλά ίσως τότε να ανακάλυπτε ότι τους σκότωσε με έναν καινούργιο τρόπο.Όσο θυμωμένη και αν ένιωθε δεν θα το άντεχε να ξανά περάσει αυτή τη διαδικασία.

''Δεν τον βρίσκω πουθενά.''Έκανε την εμφάνιση του ο Ντέιβ.''Μα...εσύ άσπρισες...Είσαι καλά...;Τι έγραφε το γράμμα..;''

''Δεν ξέρεις....;''

''Όχι,ήταν κάτι δικό σου.Απλός είδα το όνομα της μαμάς σου και σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να στο δώσω.''

''Που είναι ο Κάιλ.''

''Δεν ξέρω.Δεν είναι στο σχολείο.''

''Κατάλαβα...Πάμε''Κούνησε καταφατικά το κεφάλι του και ξεκινήσαμε για το παλιό σχολείο.Φτάσαμε ακριβώς έξω από την σιδερένια πόρτα.

''Κάνε πίσω...''

''Όχι.''

''Ντέιβ...Έχω ακόμα τις δυνάμεις όλων αυτών εκεί μέσα.Κάποιος φαίνεται πως είχε μία δύναμη σαν...σαν τηλεπάθεια.Το νιώθω μέσα μου καθώς τρέχαμε άρχισα να αναρωτιέμαι γιατί κάποιες πέτρες κουνιώντουσαν και έκαναν στην άκρη.Εγώ το έκανα...Θα ανοίξω την πόρτα,θα βγάλω έξω τον Κάιλ και τέλος.''Κατέβασε το κεφάλι του και κάθισε ακριβώς πίσω μου.