Με Την Πρώτη Ματιά {EDITING}

Καταγάλανα μάτια.

Sia's Pov

Ολα ξεκίνησαν τον προηγούμενο Σεπτέμβρη.

Η σχολική χρονιά μολις είχε ξεκινήσει και πίστευα πως για ακόμη μια φορά θα περνούσε αδιάφορα και χωρίς να το καταλάβω.

Προχωράω με γρήγορα βήματα στον άδειο δρόμο μέχρι που φτάνω έξω από το σπίτι της κολλητής μου, περιμένοντας να βγει για να φύγουμε μαζί για το σχολείο.

Η Άννη είναι κολλητή μου και μοναδική μου φίλη στο γυμνάσιο, είναι μια πολύ συμπαθητική και  κοινωνική κοπέλα.

Ήταν δίπλα μου από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.

Με είχε βοηθήσει αμέτρητες φορές και ήταν το μόνο άτομο που θα μπορούσα να εμπιστευτώ με κλειστά μάτια.

Με άλλα λόγια η Άννη ήταν η αδερφή που ποτέ μου δεν είχα.

"Τι εννοείς δεν έγινε τίποτα το ιδιαίτερο;!"

Φώναξε και άρχισα να γελάω.

"Απλά μου είπε ότι του αρέσω και του είπα ότι δεν ενδιαφέρομαι,σιγά το πράγμα."

Λέω και με κοιτάζει με γουρλωμένα μάτια.

"Ώρες ώρες δεν σε καταλαβαίνω πραγματικά.."

Λέει και της χαμογελάω.

"Και τι ήθελες να κάνω; Αφού σου είπα, φέτος  θέλω να είναι μια χρονιά χωρίς αγόρια και δράματα, άλλωστε υποσχέθηκα στην Μίριαμ ότι θα τα πάω καλύτερα απ'ότι πέρσι με τα μαθήματα."

Της λέω και στρυφογυρίζει τα καστανά της μάτια λίγο πριν μπούμε στο προαύλιο του σχολείου.

"Αυτό που λες,απλά δεν γίνετε."

Λέει και μου βγάζει τη γλώσσα ενώ χαιρετάει μερικά παιδιά στον διάδρομο.

Νιώθω τα βλέμματα των γύρω μου να πέφτουν πάνω μου και απλώς κοιτάζω δεξιά και αριστερά αδιαφορώντας.

"Σία!" Φώναξε πάρα το γεγονός ότι βρισκόταν ακριβώς από δίπλα μου.

"Τι έγινε;" Ρώτησα μη μπορώντας να καταλάβω τι συμβαίνει.

"Κοίτα όσο πιο διακριτικά μπορείς στα δεξιά σου!"

Είπε με θαυμασμό και μου έκανε νόημα να κοιτάξω.

Ξεφύσηξα αργά και γύρισα το κεφάλι μου στα δεξιά μου.

Αμέσως κατάλαβα τι, ή μάλλον ποιόν εννοούσε.

Ξεχώριζε περισσότερο απ'τον καθένα ενώ στεκόταν ανάμεσα στο πλήθος.

Ήταν αυτό που λέμε, αγόρι που δύσκολα περνάει απαρατήρητο.

Ήταν γυρισμένος στο πλάι και μιλούσε με κάποιον που εννοείτε πως δεν πρόσεξα καθόλου, διότι ολόκληρη η προσοχή μου είχε στραφεί σε εκείνον.

Τα σκούρα καστανά μαλλιά του έπεφταν ανακατεμένα στο μέτωπό του.

Κάθε φορά που χαμογελούσε ένα υπέροχο χαμόγελο φώτιζε ολόκληρο το πρόσωπό του.

Τα χείλη του, φαίνονταν τόσο όμορφα και απαλά.

Αλλά όχι..Όλα αυτά δεν ήταν τίποτα μπροστά στα μάτια του.

Ήταν ελάχιστα σχιστά και καταγάλανα σαν θάλασσες.

Ένιωσα το στόμα μου να ανοίγει χωρίς να το καταλάβω.

Άκουσα το γελάκι της Άννης από δίπλα μου.

"Τι έλεγες πριν;"

Ρώτησε κοροϊδευτικά.

Δεν μπορούσα να  συγκεντρωθώ στα λόγια της όμως, έριχνα συνέχεια κλέφτες ματιές προς το μέρος του ενώ στεκόμασταν εκεί.

Έψαχνα να βρω κάτι που να μην είναι ωραίο πάνω σε αυτό το αγόρι..

Αλλά μάλλον φαίνεται ότι θα έψαχνα για πολύ ακόμα..

Χελοουζ!

Ειναι πολύ μικρό κεφαλαιο λόγω του ότι είναι ακόμη στην αρχή της ιστορίας και έτσι δεν έγραφα μεγάλα παρτ.

Στη συνέχεια όμως μετά τα πρώτα κεφάλαια τα παρτ είναι εντελώς διαφορετικά και πολύ μεγαλύτερα.

Οπότε ελπίζω να μην αφήσετε τα πρώτα κεφάλαια να επηρεάσουν την ιστορία💓

~Νασια