BERDELMİŞ ! Devam edecek

'Mardin'e tutsak'

Çok kırılmıştım bu insanların içinde çok yıpranmıştım ama kırıldığım kadar kırmayı da öğrenmiştim yoksa başa çıkılamayacagını göstermişlerdi bana kendileriyle , benden fazlasıyla aldıklarını fazlasıyla ödemişlerdi bazı şeyleri öğreterek en sonunda bende onlardan biri olup çıkmıştım Mardin beni kendisine benzetmeyi görev edinmişti sanki..

Bu büyük Haznedaroglu konağının içinde bana ayrılan geniş ve büyük bir odada tek başıma oturuyordum o kadar yabancıydı ki bu ev bana kaçıp gitmemek için kendimi zor tutuyordum , Mirza ile tartışmamdan ve yukarıya odaya çıkmamdan tam yarım saat geçmişti Mirza'dan ne ses ne soluk çıkıyordu heralde benimle bu gece tekrar tartışmayacaktı..

Kendi kendime düşünürken birden odanın kapısının açılmasıyla karşımda Mirza Agayı görmem bir oldu kapıyı kapatarak gözlerini gözlerimden 1 sn bile ayırmadan yanıma yürümeye başladı şuan gerçekten korkuyordum çünkü tanımadığım bu insan bana kötü bir şey yapabilirdi ve gözleri şuan çok değişik bakıyordu içmiş miydi ?

"Mi-mirza napıyorsun , neden öyle bakıyorsun ?"

Mirza şuan üstüme yürüyordu bende oturduğum yerden hızlıca kalkarak geri geri gidiyordum şuan hiç olmadığım kadar korkuyordum ve sorularıma hiç cevap bile vermeden sadece yukarıdan aşagı beni süzüyordu buda tüylerimin diken diken olmasına neden oluyordu..

"Derdin ne senin ? Beni korkutmaya mı çalışıyorsun eger böyle bir derdin varsa korkmuyorum Mirza Aga korkmuyorum senden uzak durr! Gelmeee! Uzak durr dedim sana !!"

Şuan o kadar çok korkuyordum ki bacaklarım titriyor ellerim terliyordu ondan korkmadığımı göstermem lazımdı ona boyun eğemezdim ama yapamıyordum şuan çok savunmasızdım ve Mirza'dan gerçekten çok korkuyordum bağırsam kimsenin yardım etmeyeceğini biliyordum çünkü bu Mardin kapıları ses geçirmezdi bağırsan senin sesini duysalar bile duymamış gibi yaparlardı seni bu kapıların ardına hapsederlerdi..

"Mirza eger bana bir adım dahi atarsan çok kötü olur duydun mu ! Uzak dur benden nefret ediyorum tiksiniyorum senden iğrençsin duydun mu iğrençsen !! Gelme Mirza gelme dedim mirzaaa !"

Nefesim kesilmişti son bir nefes için nelerimi vermezdim alamıyordum nefes alamıyordum çünkü Mirza tam dibimde bitmiş saçlarımdan tutuyordu dayanamıyordum bu sefer portakal kokusu değilde içki kokusu sardı tüm çevremi çok içmişti belliydi ve ben şuan hiç güvende degildim titriyordum hemde çok fazla..

"Çok mu korktun zavallım ha ? Hani sen tuvana özdogandın korkmazdın inkar etme nasıl titrediğini görebiliyorum özdogan , ama sen artık bir haznedaroglusun hiç yakışıyo mu sana bu soyadında korkmak ha hiç yakışmıyor ? Ama tuvana senin yerinde olsaydım şuan benim zulmümden gerçekten çok korkardımm!!"

Öyle bir bağırıyordu ki kulagımın dibinde bütün bedenim sarsıldı kendilerini bıraktılar artık tutamıyordum bu acıyı benden izinsiz akan gözyaşlarımı ondan korktuğumu saklayamıyordum gerçekten ben bu adamdan korkmaya başlamıştım çünkü konuşmasını bitirip saçlarımdan tutarak beni duvar tarafına fırlatmıştı ve narin bedenimin duvara çarpıp yere düşmesini engel olamamıştım bu acılar artık çok tanıdık geliyordu..

"Yapma Mirzaa , yapma benden uzak dur , ne yaptım ben sana , yapma Mirza , lütfenn yapma Mirzaa "

Duvarın köşesine sinmiş bacaklarımı karnıma çekmiş kulaklarımı ellerimle kapatıp bir arkaya bir öne sallanıyordum bi noktaya sabitlenmiş bakışlarımla birşeyler sayıklıyordum ama kulaklarım o kadar zonkluyordu ki ne sayıkladıgımı bile bilmiyordum sanki uzay boşluğunda siyah delikte sürükleniyordum kendimi kaybetmiştim..

"Kalk , kalk tuvana , Kime diyorum ben kalksanaa emrime itaat et hemen kalkk yerden tuvana !!"

""Bırak kolumu bırakkk !! dokunma bana anladın mı bana hiç bir zaman dokunamazsın o pis ellerini bana süremezsin uzak durrr benden uzak dur!! yeter artık yaptığın eziyet , psikolojimi bozdunuz beni mahvettiniz pislik insan Aga bozuntusu pislik şerefsiz uzak dur !"