SONGÜN:FARKLI

11.BÖLÜM - ÇARESİZLİK..

"Bu aşkın adresi bir çıkmaz sokak
Bir çöp arabası,peşinde çocuklar
Yorgun anılardan,aşıklar çıkmazı
Peşinde ben yandım,bir sokak lambası..."
• • •
Adamlar tetiği çektiğinde herkes için herşey çok geçti,olan olmuştu kimse için geri dönüş yoktu artık..biri ölecekti,veya ikisi de...Kimse şu dakika neyin ne olduğunu bilmiyordu,Burak tüm sakinliğini kaybetmişti,polisi aramıştı ama konuşmamıştı,polis sesleri duymuştu ama konuşmuyordu..Songül Güneye bakarken kendinden geçmişti,Meral Cemre'nin göğsüne yatmış ağlıyordu..Bu tabloyu bir ressam görse,çizmeye yüreği dayanmazdı.
11.BÖLÜM
Gamze'
Dünya herkes için sadece bir kaç saniyeliğine durmuştu,kimse bir şey düşünmüyordu.Bir insanın ruhunun bedenden ayrıldığına şahit oluyorlardı belkide.
Polisler sesleri duymuştu,adamlar da karakol sesini..o anki telaşla hemen evden çıktılar.
Burak kendinde değildi,Güney'in yanına koştu bağırdı,çağırdı..güçlü olduğunu söyledi,ona onlarca kez uyan diye bağırdı.Songül bayıldı bayılacaktı;ne tek kelime edecek hali vardı,ne de olanları idrak edecek kadar bünyesi..yerle bir olmuştu.
O an düşündü:
'Ben Güney'e gerçekten aşık mıydım?'...Kendine bile itiraf edemediği şeyi sorguluyordu şuan..belki de gerçekti,şuan ölü bir adama aşıktı.
Diğer yanında kardeşi vardı,çok sevdiği..kendinden daha fazla düşündüğü kardeşi vardı.Cemreye baktı,Güney'e baktı,kendini kaybetmiş,deli gibi bağıran Burak'a baktı..ağlamasını durduramayan ya da durdurmayan Meral'e baktı.Düşündü ben neydim diye...bayıldı.
•
•
•
Songül uyandığında hastane odasındaydı,efradına baktı,koluna takılı serum iğnesini gördü..
"Noldu yine,neredeyim ben?!Cemre nerde,Cemre..Güney!"
Kolundaki serum iğnesini çıkardı,bir hışımla yataktan kalkıp koşarak odadan çıktı..
Burak ordaydı,yanına gitti."N'oluyo?!Cemre nerde Burak Güney nerde nerdeler!"
Burak'ın göğsünü yumrukluyordu bağırıp ağlayarak.."Burda..Cemre,yoğun bakımda.Songül,sakin ol ne olur sakin ol..Mermi..."
"Ne mermi,mermi ne Burak ne?!"
"Cemre'nin kalbinden bir santim aşağıya gelmiş..."
Songül o an konuşamadı,nefes alması daraldı.."Ne,ne?Burak!Burak ne diyosun sen?!Burak!Bana yalan söyleme Buraaak!"
Burak gözleri yaşlı Songül'e baktı..hiç konuşmadı.
"Güney nerde Burak?!Nerde Güney?!"
Burak kalbini tuttu,sanki zorlanıyordu Songül'e söylemeye.
"Ameliyata aldılar."
Burak Songül'ün bileğinden tutup oturtmuştu.Sakin olması için onu motive etmeye çalışsa da,Songül'den farklı bir durumda değildi..
O anda yoğun bakımdan bi' doktor çıktı.
"Noldu,durumu nasıl?Kurtulacak değil mi?!"
"Şuan için bir şey söylemek çok erken olur..bilinci açık,ama siz yine de herşeye hazırlıklı olun."
Songül sinirle doktora baktı,"Ne demek hazırlıklı olun?!NEYE HAZIRLIKLI OLALIM NEYE!"
Doktor Songül'e cevap veremeden ordan gitmişti,Songül ve Burak yine oturdular..O sırada Meral geldi,yanlarına oturdu.
"Benim mi yüzümden gerçekten?" Dedi ağlayarak.
Songül bağırarak cevap verdi,"Senden başka kimin suçu olacak lan?!Sen hala neden burdasın" diyerek bağırıp Meral'in yakasından tutuyordu."Gitsene burdan,istenmediğin yerde durmasana!Gurursuz!"
Meral dayanamadı,koşarak ordan ayrıldı..Songül'ü Meral'in elinden almaya çalışan Burak da Meral gittiğinde üstelemedi,yerine tekrar oturup başını ellerinin arasına aldı.
"Allahım yardım et..YETER ARTIK YETER NE İSTEDİN BENDEN YETER!"
Songül sinirinden titremeye başlamıştı.Burak'ın,sinir krizi geçirdiğini anlaması uzun sürmedi."Hayır hayır!Songül lütfen kendine gel..Lütfen güzelim,Cemre'nin sana ihtiyacı var,Gü-Güney'in de sa-sana ihtiyacı,var...Şey-şe..ben..Songül iyi misin?"
Songül bayılmıştı,Burak direk doktor çağırmak için bağırıyordu.
Doktor geldiğinde Songül'ü aldılar..Burak buz gibi hastanede yapayalnız kalmıştı,ne gelen vardı ne giden..
Burak Güney'in annesini arayıp aramamak konusunda kararsızdı,çaresizdi..Başını ellerinin arasına alıp düşünmeye başladı.
•
•
•
Aradan beş saat geçmişti,Songül iğnenin etkisiyle ölü gibi uyuyordu..Cemre hala yoğunluk bakımdaydı,Güney'se ikinci bir ameliyata daha alınmıştı..İlk ameliyat iyi geçmişti,bunda ne olacağını kimse bilmiyordu.Burak kafayı yemek üzereydi,saat sabaha karşıydı ve daha uyuyamamıştı..

Meral deniz kenarında oturuyordu,hastaneden ayrıldığından beri ne oturduğu bankı,ne de oturduğu yeri değiştirmemişti..ağlıyordu,deli gibi...
------------------------
Bölüm sonu!Teşekkürler bu bölümü okuduğunuz için 🙏🏻 dizimiz başlıyor bakalım neler olacak..meraklardayız,bekliyoruz fragmanı 😉💜