Gökdelen gölgesinde
Yeşeremez ağaçlar, otlar.
Aydına çıkmalılar.
Düz ve geniş ovalarda
Oradan buraya gezen
Rüzgar...
Ve hiçbir insanın olmayan
Oralar, buralar,
O temiz topraklar...
İşte ancak ağacı orası paklar.
İşte ancak o zaman
Yeşerir gönüller
Ve işte o zaman geliyorsa
Bana bir haber ver.
Ver bir haber dostum, ki
Ben de oraya gideyim.
Çıkıp şu kara şehirden
Şu üç dört katlı
'Küçücük' evlerden
Özüme, dönebilirsem döneyim.
Çünkü beni ancak o özüm paklar.
