GENERAL POV.
"WHAT?!!" "OKAY WERE ON THE WAY THERE"
HOSPITAL...
"Doc please! Do everything to save her!"
Kabilang ang kaibigan nila sa isang car accident sa commonwealth. Ngayon, halos maiyak ang magkakaibigan nag tuawag ang isang number at ibalita sa kanila na naaksidente ang kaibigan nilang si Cas. Cas is a verytalented girl, kaya no doubt na nagging artista sya. Well, this happen because of her career too.
"Doc, kausta po kaibigan namen? Is she okay?" - Cloe asked. Cloe is Cas' bestfriend.
"No. She's not." - Doc
------
Kasalukuyang nasa ospital pa si Cas, hindi pa sya nagigising simula ng car accident she got involved in.
Hindi padin alam ng mga kaibigan nya ang gagawin dahil hindi nila alam ang dapat. Naroon sila sa kwarto kung saan si Cas ay napunta. Tinititigan nila ang kaibigan na dating palatawa, maharot, mapanakit pag kinikilig, kalog at masayahin. Ngayon, halos hindi nila magawang titigan si Cas. Nakahiga sa isang kama sa isang kwarto na tahimik habang may bandage ang ulo at sari-saring tubo ang nakakonekta dito.
Hindi din nila maiwasan ang maiyakdahil sa nakikita nila. Naroon silang magkakaibigan pero ni isang salita ay walang naririnig sa kanila. Magsasalita lang sila pero kinakausap lang nila ang kaibigan nakakaawa.
Nandoon din ang pamilya ni Cas. Nang mabalitaan nila ang nangyari, halos hindi sila makapaniwala. Sa una ay nagalit pero unti-unti nilang nakita ang kalungkutan ng mga kaibigan nito.
"Kumain muna kayo, gantong oras aalis na si Cas para dalhan kayo ng pagkain" - Cas' mom said to them.
Kanya kanya naming kuha ang mga magkakaibigan , kakain at dadaan ang oras ng hindi sila nag-uusap-usap.
"Kapag uuwi ang anak ko, magkukwento kagad yan ng mga masasayang nangyari sa inyo. Parang hindi na ako naniniwala dun ah" - Her mom once said ng apansin nitong napatahimik nila.
Bago umalis ng kwarto ni Cas, isa isa silang magpapaalam dito. Paglabas naman ay kanya kanya silanglakad at pauwi, kanya kanyang drive ng sasakyan di gaya ng dati. Noong kasama nila si Cas, iisang sasakyan lang ang sinasakyan nila. Sabay sabay din silang uuwi at mahabang kwentuhan pa bago magpaalam. That was before the accident.
------
SCHOOL.....
Magkakatabi at magkakasama man sa iisang room ay wala namang salita ang maririnigsa kanila. Araing naninibago sa mga kilos nila. Ang dating gawa, NAWALA.
Ganon ang nagging routines nila sa araw araw siula nung naaksidente si Cas. Hindisabay sabay pumasok, hindi sabay sabay umuwi. Hindi nga sila nag-uusap kahit magkakatabisila ng upuan, kapag kakain, hindi din sabay. Para silang mga pipe kasi hindi sila nagsasalita.
"Papasa nalang" - nagsasalita lang sila kung may ipapasa o may iuutos o kaya naman ay may kailangang gawin sa school.
Gaya ng sabi ko, hindi na nga sila nag-uusap. Dati, sasabay sila kay Cas. Kahit late na nga sila ay sabay sabay padin silang papasok pero ngayon, hindi na nga sila nagsasabay sabay ay minsan ay nagkakaroon pa sila ng mga pagtatalo o kaya naman ay magsisisihan sila.
" Simula nung naaksidente si Cas, ang lungkot ng tignan ng mga yan, nakakapanibago"
"Hindi nga nag-uusap yang mga yan eh, minsan ang aga pa nila puasok. Dati, ang dadaldal ng mga yan tas late pa sila lagi kasama si Cas." - yan ang mga nasabi ng mga kaklase nila simula nung nagbago ang mga gawi nila.
