A Game With Destiny | Slow Update

Prologue

This is a work of fiction. Names, characters, places and events are  fictitious, unless otherwise stated. Any resemblance to real person, living or dead, or actual event is purely coincidental.

All rights reserved. NO part of this story may be reproduced, distributed, or transmitted in any form or by any means, without the prior permission of the author.

An original story written by GRSTSNNR

Plagiarism is a crime!

PROLOGUE

"Tigilan mo na ang kahibangan mo, Cxe."

I stood there, totally dumbfounded. Anong ibig niyang sabihin? Ano? Ganun ganun nalang yun? After all he did para patunayan na sincere siya? Paano na yung mga pangako niya? Ano? So, palabas lang lahat ng yun?

"A-anong pinagsasabi mo?" Hindi ko na mapigilang mautal.

Is he...

Bigla nalang siyang tumawa ng nakakainsulto.

"Cxera, hindi talaga kita minahal. At kahit kailan hinding hindi ako magkakagusto sayo. Napapagod na ako, pagod na akong magpanggap na gusto kita at sarili ko lang ang niloloko ko na baka balang araw magugustuhan rin kita. Ayoko na. I'm breaking up with you."

Para akong binagsakan ng langit at lupa sa sobrang bigat ng pakiramdam ko ngayon. Sinabayan pa ito ng sobrang pagkirot ng dibdib ko. Hindi ako makahinga. Ang sakit.

Matapos niyang sabihin yun, tumalikod na siya at nagsimulang maglakad palayo.
Gusto ko siyang habulin, gusto ko siyang pigilan... pero hindi ako makagalaw sa kinatatayuan ko, hindi rin ako makahinga. Ang sakit ng dibdib ko.

"Exel, no." Yun lang ang nabigkas ng labi ko. Kahit alam kong hindi niya narinig yun, umasa akong haharap siya at babalik palapit sakin at yayakapin ako sabay sabing 'binibiro lang kita.'
Pero sarili ko lang ang ginagago't niloloko ko.

Ang tanga ko. Alam ko na ngang imposible siyang magbago, umasa pa ako. Kahit alam ko namang kilala na siya sa ugali niyang pagiging cassanova, badboy at manloloko. Mas pinili ko parin ang pagiging tanga.

Hindi ko na namalayan, nakaluhod na pala ako at umiiyak. Hindi ko mapigilan ang mga luha ko sa pagpatak.
Ang sakit.

Naalala ko lahat ng pinag daanan namin...
All that... he faked it all.

Hinding hindi ko makakalimutan ang araw na 'to.
Nasaktan ako. Niloko. Pinahiya.

Andami ng taong nakatingin sakin, pero wala akong pake. Nasasaktan ako, sobrang sakit. Kahit gustong gusto kong magalit sa'yo Exel, hindi ko magawa. How did you made me fall head over heels inlove with you?

From this day on, kakamuhian na kita Exel Wright. Kakalimutan ko lahat ng ugnayan natin. I'll move on, you'll see.

A

Game With Destiny

------

On going ~