"Günaydın kızlar" "Günaydın asi abla" off ya çok acıktım. Bari bişeyler yiyip o şekilde çıkayım Hızlıca yemekhaneye inip bi kaç bişey alıp edanın yanına oturdum "naber eda" "iyi Asi sen" " iyi ama durgun gibisin" "yaa yok bişey cenkten ayrıldım şerefsiz beni aldatıyomuş" "boşver değmez zaten şerefsizin tekiydi ben dedim o çocuk sana göre değil diye" "Asi sana göre kimse iyi değil ama" "ama napıyım öyleler" küçüklerden Ceyda koşarak yanımıza gelip "asi abla, Eda abla müdür sizi çağırıyor hemen gelecekmisiniz" "tamam canım sen yemeğini ye" eda tamda aklımdan geçeni söyledi "kesin dün geceki kavga için" " aynen daha fazla çıldırtmadan gidelim" " ay aman çıldırsın evde kalmış kart karı" edanın söylediğiyle kahkahalarla gülmeye başladık. Bu kıza bayılıyorum yetimhanedeki tek en iyi arkadaşım diğerleri zaten beni ablaları gibi görür bende onları kardeşlerim gibi görürüm annem ve babam trafik kazasında öldü hiç bir akrabamda kabul etmedi beni. Zaten babamın ailesi bu evliliği istememiş onlarda kaçıp evlenmiş sonradan annemin ailesi onları kabul etmiş ama babamın ailesi kabul etmemiş çünkü annemi kendilerine yakıştıramamış ayy annem de zaten çok meraklıydı onların parasına ay yine sinirlerim bozuldu. Müdürün odasına gelince kapıyı çalmadan girdik müdür de zaten artık alıştı. Yerine oturup konuşmaya başladı "bu kaçıncı Asi, Eda bıktım sizden artık 18 yaşına geldiniz kendine kalacak bir yer bulun " edanın sesi ağlamaklı bi şekilde " hocam siz bizi şimdi kovuyormusunuz" evet şimdi gidip bavulunuzu hazırlayın " gıcık karı ben de sanki senin yurduna çok meraklıyım edanın kolundan tutup odamıza götürdüm eda odaya girince ağlamaya başladı kendime çekip ona sarıldım" ağlama kuzum boşver onun yurduna mı kaldık bak ben tıpı sende hukuku kazandın hem ayrıca çalışır geçinip gideriz "" ama biz şimdi nasıl ev bulucaz kiralar zaten çok pahalı " haklıydı ne yazık ki ama ona bunu söylemezdim onun yerine" onuda halderiz sıkma hadi git elini yüzünü yıka bavulumuzu hazırlayım " tamam diyip lavaboya gitti off ya napacaktık şimdi bavulları çıkarıp kendiminkini hazırlamaya başladım ufff hadi asi bişeyler düşün yoksa sokakta yatıcaz kumbaramın yanına gidip paraları çıkardım fazla bişey yoktu eda odaya girince oda paralarını verdi ve bavulunu hazırlamaya başladı hazırmısın diye sorduğumda kafasını salladı tam yurttan çıkarken Ceyda koşarak sarılıp "gitme asi abla nolur" "ağlama ben hep ziyaretine gelicem" edayla beraber yurttan çıktık ama şimdi napacaktık asıl önemli konu bu bi dakka İstanbulda edanın babaannesinin evi vardı "knk senin o babaannenin İstanbul'daki evine ne oldu" "öyle duruyor "" anahtarı varmı sende " " evet de niye sordun sen şimdi " " bu kadar salak olduğunu bilmiyordum " bu kızın arada bir kafası duruyor harbiden" haa anladım yani İstanbula mı gidicez ama ben İzmiri seviyodum "bende seviyorum ama burda ev kiralayamayız hem o ne güzel dayalı döşeli ev hadi şimdi gidip biletleri alalım" eda üzgün ses tonuyla "tamam dedi bende üzülüyorum ne çok şeyim geçti buralarda ama gitmemiz gerek edayla biletleri alıp otobüse bindik ikimizinde sesi çıkmıyordu eda kafasını omzuma koyunca ona baktığımda çok üzgün olduğu anlaşılıyordu bırakmak kolay mı büyüdüğümüz şehri terk geri gelicez unutma İzmir güleee güleee İzmir
