Aradan yıllar gecti.. ama her günü her dakikası her saniyesi üzerime basa basa gecti. Zor olur ayrılıklar derlerdi de inanmazdım.
Gerçekten zor oluyor ayrılık en sevdigin insanın başkasının olması çok ağır geliyor insana hayatta ki yaşama hevesi herşey bi anda anlamını yitiriyor başka bir kızla dolmuşta Yan yana oturabilme olasılığı bile beni kıskançlığın everestine yukseltirken o şuan başkasının elini tutuyor.. bunun ne kadar lanet bir his olduğunu anlatamam size hala onu düşündükçe yada biri sordukca kalbime bi bıçak saplaniyor gibi bi ağrı hissediyorum önce sonra gözlerim doluyor ardından ne söyleyeceğimi unutuyor kelimeler aklımdan uçuyordu karsimdakinin meraklı bakışları ve benim kesintisiz akan gözyaşlarım bütün olan biten beni bir uçuruma sürüklüyordu...Hep bir hayalimiz vardı Serkan'la, iki çocuğumuz olsun isterdik birisi kız birisi erkek. Kız olursa elif merve olacaktı erkek olursa kerem hatta bir doğum günümde bana iki çift bebek ayakkabısı almıştı birisi keremimizin birisi elifimizindi hala saklarım o ayakkabıları ve aldığı bir çok hediyeyi anılarımızı..
Peki şimdi ? Şimdi ne olacak evlenmeden cocugumuz doğmadan ismini koyduk hayalini kurduk şimdi o hayalimiz ne oldu nerede bana sözler veren adam nerede benimle evlenmek için okulun bitmesi için benim kocam olmak için sabirsizlanan adam ? Ne oldu o adamin kalbine karakterine duygularına ? Nasıl oldu da bir başkasını sevebildi onu benim yerime koyabildi nasıl oldu da hayallerimizden vazgeçebildi??
Yine ağlıyordum, tutamıyordum daha fazla gözyaşlarımı hıçkırıklarımi, kırılan kalbimin parcalari tek tek ciğerime saplaniyor adeta nefesim kesiliyordu ne yapmaliyim ki onu unutmaliyim yoluma devam etmeliyim Allah im ne olur biraz dayanma gücü biraz sabr.
22 yaşında belli bir düzen tutturmuş işinde gayet iyi birisi haline geldim ama içim hala kan ağlıyor ne tarafa doğru dönsem orası bana zindan oluyor kurtulamıyorum bu kara sevdadan bu nasıl birşey o beni sevmiyor ben ona hala ilk günkü gibi aşığım..