They don't know about us (ft. Niall Horan)

Hoofdstuk 10.

Langzaam draai ik me om. Ik zie Niall bezorgt naar me kijken. "Rachel waarom liep je zomaar weg?'' vraagt hij. ''Euhm... ik... nou kijk... ik... euhm...'' stamel ik. Ik knijp mijn ogen stijfdicht op elkaar, waardoor ik kan voelen dat mijn mascara uitloopt. ''Rach wat is er toch, gaat het wel?'' vraagt Niall en hij wil me een knuffel geven. Ik doe een stap naar achteren en bots tegen Sophie aan. Ik draai me weer om naar Sophie. ''Ik zei toch dat we even alleen wilde zijn!'' zegt Sophie bot tegen Niall. ''Sorry, ik wilde weten waarom jullie weg liepen en of alles wel goed ging met Rachel.'' ''Niall, soms hebben meiden even tijd voor elkaar nodig begrijp je?'' zegt Sophie meer inplaats van dat ze het vraagt. Niall zegt niks. ''Het lijkt me verstandig als je ons... euhm, de rest van de dag even niet meer stoort.'' besluit Sophie haar zin. ''Oh oke...'' hoor ik Niall zeggen. Dan hoor ik niks meer. Ik barst in tranen uit en druk Sophie tegen me aan. ''Het komt goed mop.'' hoor ik Sophie zeggen. Ik laat Sophie los en kijk haar aan. Ik glimlach flauw, als een soort van dankje. Ik haal diep adem en veeg mijn tranen weg. ''Ik heb Niall niet nodig!'' spreek ik mezelf toe, ook al weet ik dat ik dit niet zo lang ga volhouden.

Arm in arm lopen Sophie en ik door de school, opweg naar ons 7e en laatste uur; geschiedenis. Ik heb Niall en de andere jongens niet meer gesproken vandaag. Als ik ze zie loop ik met mijn hoofd naar beneden en kijk vanuit mijn ooghoek naar ze. Ik zie dat de jongens me dan heel vaag aankijken, vooral Harry. Aan de ene kant snap ik het ook wel. Als Sophie en ik tijd voor onszelf nodig hebben, bespreken we dat meestal na school. Maar nu ineens niet. Logisch dat de jongens het vreemd vinden. Voor Sophie is het ook niet makkelijk. Ze vindt Harry echt leuk, maar voor mij ontloopt ze hem een beetje. Sophie is echt een schat! Als we bij het goeie lokaal zijn aangekomen, lopen we naar binnen en gaan achterin de klas zitten. Als iedereen binnen is doet Mrs. Night de deur dicht en leest de namen op om te zien of iedereen ook echt binnen is. Mrs. Night is een echte pietje precies. Eigenlijk ook niet zo gek. Ze ziet eruit alsof ze 80 is met haar grijze bos krullen en haar zelfgebreide truien met ronde brilletjes aan een kettinkje. Terwijl ze eigenlijk pas eind 40 is...

''Goed, ik wil even wat mededelen.'' begint Mrs. Night. ''De vorige les was de klas echt een hel...'' Kent ze toch nog een beetje de taal van nu denk ik. ''Daarom heb ik iets bedacht.'' zegt Mrs. Night. ''Dat beloofd niet veel goeds.'' fluisterd Sophie in mijn oor. Ik grinnik zacht. ''Ik ga de klas een indeling geven!'' zegt Mrs. Night dan. Meteen raak ik in paniek. Sophie ziet het en stelt me gerust. ''Rustig Rachel, de kans dat je naast Niall zit is klein.'' Sophie heeft gelijk. Er zitten 29 kinderen in de klas en het moet dan ook wel heel toevallig zijn als ze Niall en mij naast elkaar zet. Mrs. Night weet trouwens dat Niall en ik samen best druk zijn. Mrs. Night pakt een blaadje en noemt een aantal namen op, waarna ze vervolgens de plek aanwijst waar diegene moeten gaan zitten. Ik schrik op als ik mijn naam hoor. '''Rachel jij kan blijven zitten waar je zit en diegene die naast je komt zitten is... Niall'' Fuck denk ik. Moet ze van al die 28 kinderen nou precies Niall kiezen. Heel leuk hoor. Ik kijk opzij en zie dat Niall op de stoel naast me komt zitten. ''Hey.'' zegt hij. ''Vind je het erg dat ik hier kom zitten, ik bedoel Sophie zei vanochtend dat julli-.'' ''Nee geen probleem.'' antwoord ik snel. Ik laat een diepe zucht horen. ''Is er soms iets?'' vraagt Niall aan me. ''Nee Niall er is niks!'' ''Bemoei je er nou toch niet steeds mee, het gaat prima met me hoor en ik vind het ook dood irritant dat je de hele tijd vraagt hoe het met me gaat!'' zeg ik boos. Ik zie dat Niall me geschrokken aankijkt en tranen in zijn ogen krijgt. Hij staat op en loopt haastig de klas uit. Alle ogen gaan meteen naar mij. Shit, wat heb ik nu weer gedaan...