Recht uit mijn hart (Voltooid)

U ziet mij zo

Wanneer ik bij de uitgang van het toestel kom, zie ik Lotte bij de wachtersruimte staan. Ik haal iedereen in, en al gauw sta ik oog in oog met mijn oude beste vriendin.
Ik zie dat Lotte begint te huilen en ik geef haar een knuffel. We knuffelen minutenlang.
,,Ik heb je zo gemist, Rens. Het spijt me van dat appje, dat had ik nooit mogen sturen."
,,Het is al goed," ik voel een glimlach opkomen.
,,Hoe is het met je?" Vraagt Lotte.
,,Ik ben oké, maar met jou?"
,,Nou ja, ik moet de hoop niet opgeven, maar mijn ouders zijn achteruit gegaan."
Ik pak haar hand vast. ,,Het komt goed, ik help je hier doorheen, beloofd."
Lotte geeft me een knuffel en samen lopen we naar de bagageruimte.

,,Maar even serieus, je moest al die meiden daggeren?" Lacht Lotte.
,,Ja! Het was een domme, maar grappige opdracht."
,,Hoe zijn ze dan? Ik wil ze ook wel eens ontmoeten."
Ik denk terug aan Joy. ,,Ze zijn heel aardig, maar niet jouw type, denk ik."
,,Wat dan?"
,,Nou, ehm..." ik kan Lotte niet vertellen hoe ze werkelijk zijn, dan wilt ze niet meer met me omgaan. ,,Er zitten geen... knappe jongens in de groep!"
,,Nou dat is jammer! Maar jij zit er toch ook in?" Lotte steekt haar tong uit.
,,Klopt! Maar ik ben niet zo knap," lach ik.
,,Had je nog wat te drinken gewild?" Vraagt Lotte.
,,Nee, dankjewel. Laten we anders zo maar naar huis gaan, dan kan ik mijn koffer uitpakken."
,,Hoelang blijf je hier dan?"
,,Over twee weken vlieg ik weer terug."
,,Ik zou graag met je mee willen, het is hier niet zo leuk zonder echte vrienden," Lotte zucht.
,,Hoezo, heb je vrienden die je hebt verzonnen dan?" Ik begin te lachen.
,,Nee, zo gek ben ik dan ook weer niet! Die vrienden zijn niet zoals jij, en de andere meiden uit Nederland. Ze staan niet voor me klaar, zoals jij. Dat je helemaal uit Nederland naar Amerika gaat om mij te komen steunen, zeg maar."
Nu ik dit hoor, zit ik me in te denken dat ik een goede vriend ben. Niet dat ik op wil scheppen of zo, maar ze vind mij wel de beste.
,,Tuurlijk doe ik dat. Ik zou je nooit laten vallen, Lot. Daarvoor is onze band veel te sterk."
,,Ik ga even afrekenen," zegt Lotte, even later.
Ik hou haar tegen. ,,Ik betaal wel."

Een kwartier later zijn we aangekomen bij het huis van Lotte en haar ouders. Terwijl Lotte afrekent met de Taxichauffeur, kijk ik rond in haar grote tuin. Ze heeft een eigen zwembad! Het lijkt of ze een soort landhuis hebben. Het huis is knalwit, met veel ramen, en het ziet er heel erg netjes uit.
,,Wat vind je?" Lotte kijkt rond.
,,Je lijkt net een actrice of zoiets! Dit is echt een mooi huis!"
,,Welkom in Amerika. Je hebt twee kanten: arm en rijk, ons kan je net iets meer aan de rijke kant vinden, en dan heb je zo'n huis, hè."
Lotte opent de deur. Wanneer ik het huis instap, voel ik me net een miljonair. De binnenkant is nog mooier dan de buitenkant! Ze heeft zelfs een binnenzwembad! En een kamer met allemaal vermaking!
,,Cool, hè?"
,,Supergaaf!"
De telefoon gaat. Terwijl Lotte opneemt, kijk ik nog eens rond in het huis.
Ineens geeft Lotte een seintje. Ze wilt dat ik bij haar kom staan.
Lotte zet de telefoon op de luidspreker. ,,Is er iemand bij je, Lotte?" Ze heeft de dokter van haar ouders aan de lijn.
,,Ja, mijn beste vriend is hier."
,,oké, ik moet je iets vertellen, ik weet niet precies hoe, maar ik zou het maar gewoon zeggen. Je moeder heeft het niet gehaald, het spijt me."
Ik kijk naar Lotte, die er als een geest bij staat. Ik snap het volkomen.
,,Je mag hier naartoe komen, als je dat prettig vind."
,,U ziet mij zo," zegt Lotte en legt de hoorn neer.
Ze pakt me stevig vast, en begint hard te huilen.
Nu maar hopen dat Lottes vader wel sterk genoeg is, anders gaat het helemaal mis met Lotte...