Συνάντηση Με Εναν Σταρ

chapter#6

(...)

ΕΥΗ-Ελα κορίτσι..
ΜΥΡΤΩ- Μια μέρα έμεινε!!
Ε- Εφτιαξες πραγματα έτσι;
Μ- Εννοείται!!! Δυο βαλίτσες!
Ε-Αα η αλλη!
Μ-ε τι; αφού θα μείνουμε 15 μέρες!
Ε- Αυτό λέω!! Τόσα λιγα πήρες;;;
Μ- Χαχαχα!! Είσαι γελοία!
Ε-Ηρθε ο Μήτσος εχτες
Μ-Πλάκα με κανεις!!Τι ήθελε;
Ε-Με θέλει πίσω λέει και κάτι τέτοια..
Μ- Πες μου σε παρακαλώ οτι δεν τον δέχτηκες πίσω!!
Ε- Πας καλά μωρη;; Του έκλεισα την πόρτα στα μούτρα!!
Μ- Καλά τον έκανες το μαλακα! Πως είσαι;
Ε- Αγάπη μου αύριο πάμε διακοπές.. Σιγά μην χαλαστω κι άλλο για χάρη του.
Μ-Ετσι μπράβο το κορίτσι μου!
Ε-Αυτα.
Μ- Μάλιστα..λοιπον πρεπει να κλείσω για να πάρω την Βάσω να δω αν ειναι έτοιμες οι αλλες και να πάρω και τον θειο μου για το σπίτι.
Ε-Οκευ μωρο! Τα λέμε..
Μ- Φιλάκια..γεια γεια!
"Τερματισμός κλήσης"

Ουφφ άντε μια μέρα έμεινε κι όλα ποπα μετα! Άντε παλι το κουδούνι. Αμαν, μια μέρα να μείνω μονη μου στο σπίτι να ηρεμησω. Σηκωνομαι και πάω να ανοιξω την πόρτα. "Εύη;" "Μπορω να σας βοηθήσω;" "όχι ρε φιλε.. Τόσο πολύ άλλαξα; Ο Κώστας είμαι Εύη! Ο αδερφός σου!" "Ναι καλά!" λέω δυσπιστη αποκλείεται, ο αδερφός μου εμένα είναι κοντός και κοκαλιαρης αυτός εδώ είναι ολοκληρο παλικάρι. "Εύη εγώ είμαι γυρισα!" "Κώστα!!" ο αδερφος μου!! Γύρισε ο αδερφουλης μου!! Έπεσα κατευθείαν στην αγκαλιά του φυσικά. "Χαχα αδερφουλα μου!!" "ελα μεσα πέρασε! Κάτσε. Τι να σου φέρω, πεινας; διψας; πες μου!" "Χαχα ελα άραξε βρε χαζό δεν θέλω τίποτα εσένα θέλω να δω! Κάτσε κάτω ηρέμησε!" "αχχ δεν το πιστεύω!!! Πως να ηρεμησω ρε τέρας?? Ουτε ενα τηλέφωνο δεν επαιρνες! Εφτά χρόνια πέρασαν απο τοτε που έφυγες στην Αμερική και ούτε ενα νεο σου δεν μαθαίναμε. Γαϊδούρι! Αχ αλλαξες ματια μου, έγινες ολόκληρος άντρας!" του λέω και πεφτω ξανά στην αγκαλιά του. "Εμ..ο στρατος με αλλαξε! Δεν είχα χρόνο να σας πάρω βρε μικρό. Όλο μεσα με είχαν τι να εκανα;" "ναι ναι δικαιολογίες αφού επιτρέπονται τα τηλέφωνα ρε βλακα!" "Ναι αλλά δεν προλάβαινα..ελα τώρα μην μου κανεις σκηνή τοσα χιλιομετρα ήρθα για να σας δω." "Πήρες άδεια;" "Όχι.. Τελειωσα!" "Τι εννοεις?? Ορκίστηκες και δεν μας πήρες ουτε ενα τηλέφωνο να έρθουμε;;" αα ξέχασα να σας πω , ο αδερφός μου περασε στρατιοτικες σχολες στην θεσσαλινικη αλλα με μεσα τον βαλανε στις ενοπλες δυναμεις των ΗΠΑ. και αυτά τα χρόνια ζούσε εκει. "Μπορείς να ηρεμήσεις λίγο; Δεν ορκίστηκα. Ορκίζομαι σε δυο μήνες αλλά τώρα σταματησαμε για καλοκαίρι. Εχτες τελειωσε και πήρα την απόφαση να έρθω να σας κάνω έκπληξη!" "Και μας την έκανες! Αχ βρε αδερφουλη μου ποσο χαρηκα που γυρισες! Και οι γονεις μας θα χαρούν πολύ!" "Μην τους πεις οτι ήρθα! Θα πάμε αύριο να φάμε μαζί τους!" "Εμ..βασικά αυριο φευγουμε για διακοπές με τα παιδιά. Ελα μαζί μας!!" "Αχ παρα πολύ καλη ιδέα! Θα είναι και η Μυρτω;" "Αχ βρε Κώστα μου ακόμα αυτή σκέφτεσαι;" "Θα είναι;" "Ναι" "Αυτή δεν με σκέφτεται καθόλου;" "Δεν ξέρω, πάντως μετα τον χωρισμό σας δεν έχει στεριώσει σε καμια σχέση της. Ήσουν διαφορετικός εσύ." "Λες να με θέλει ακομα;" "Δεν ξέρω Κώστα μου δεν ξέρω, πραγματικα! Πάντως ακόμα ψάχνει το γιατί." "Ποιο γιατί;" "Γιατί την χωρισες, μην κανεις πως δεν καταλαβαίνεις." "Οταν βγήκαν τα αποτελεσματα οτι με δέχτηκαν στην Αμερική ήξερα πως δεν θα κρατήσει η σχέση μου με την Μυρτω. Και έτσι αποφάσισα να της πω να χωρίσουμε." "Φφ δεν της το εξηγήσεις ποτε! Ουτε αντιο δεν της ειπες, μονο εκείνο το γράμμα της άφησες." "πως είχε αντιδράσει;" "ξημεροβραδιαζε διαβάζοντας το γράμμα σου, έπινε, έτρωγε, κάπνιζε, είχε κλειστεί στον εαυτό της. Ώσπου ήρθε ο Cameron, ο κολλητός της. Τώρα έγιναν κολλητοί δηλαδή πριν πέντε χρόνια. Την έβγαλε απο ρην δυστυχία της. Αφού να φανταστεις έκαψε όλα σου τα ρούχα που είχες αφήσει σπίτι της μαζί με το γράμμα σου. Ξεκίνησε μια νέα ζωή!" "Την άγγιξε;" "Ε;" "Ο CAMERON ΛΕΩ ΤΗΝ ΑΓΓΙΞΕ;;" "Έχεις τρελαθεί τελείως; και να την άγγιζε εσένα τι σε νοιάζει; σου θυμιζω εσύ είσαι αυτός που την παρατησε!!" το χτύπημα της πόρτας μας διέκοψε την συζήτηση. "Δεν πρεπει να με δουν εδώ οποίος και αν είναι!" "Ανεβα στο δωμάτιο σου" "Ναι!" λέει και τρέχει στην σκάλα, μόλις ανεβηκε επανω ανοιξα την πόρτα. "Γεια σου Μυρτώ" "γεια" λέει και με σπρώχνει για μπει μεσα. "Τι κανεις;" μου λέει και κάθεται στον καναπέ." "Μια χαρά εσύ;" "ουφ ασε χάλια είμαι, έχει την ζέστη εξω και δεν έχει και παρκάρισμα. Στο παρακατω τετράγωνο παρκαρα." "Εε ναι." "έγινε κάτι;" "όχι..όχι όχι απόλυτος τίποτα!" "και γιατί είσαι έτσι;" "πως;" "εμ κάπως περίεργη." "όχι βρε σαν τι να γίνει;" "α καλά τέλος παντων, σου εμεφα τις πλατφόρμες σου , τις είχε ξεχάσει στο σπίτι μου όταν είχες ερθει εκείνη τη στιγμή ο αδερφός μου κατέβηκε την σκάλα και στάθηκαν πίσω απο την Μυρτώ, το βλέμμα μου έπεσε κατευθείαν πανω του, η Μυρτώ γύρισε και τον κοίταξε. "Κώστα;" μα καλά εδώ δεν τον γνώρισα εγώ η Μυρτώ τον καταλαβε; κατευθείαν σηκώθηκε όρθια χωρίς να πάρει τα ματια της απο πανω του. Εκείνος την πλησίασε βουρκωμενος. Άνοιξε τα χέρια του να την αγκαλιάσει αλλά η Μυρτώ έκανε πίσω. "Γιατί γυρισες; τι ζητάς απο την ζωή μου;;" είπε ενω ενα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο της. Ο Κώστας την πλησίασε και της σκουπισε το δάκρυ με τον αντίχειρα του. Τι ρομαντικοοο! Θα κλάψω!