Benim creepypasta hayatım

İyiki doğdun kardeşim...

Maria: *alisenin mezarını ziyaret eder gözleri dolar ve mezarlığın oraya bir hediye paketi bırakır* i-iyiki doğdun kardeşim sana hediye getirdim..*eğilir ve mezar taşının üstündeki tozları siler* keşke ilk doğum gününde hayatta olabilseydin...
???: saol abla
Maria: daniel !? Sen beni duyabiliyormuydun !? *iyice gözleri dolar*
Daniel: evet ama sana hiç cevap vermedim
Maria: nasılda büyümüşsün ^^
Daniel: evet herzaman senin yanındayım merak etme anne ve babam de yanında
Maria: onları neden göremiyorum ?
Daniel: şu anlık sadece beni görebilirsin mari
Maria: *yere doğru eğilir başını dizlerine koyarak ağlamaya başlar* neden beni başka bir aile ile yaşamaya mecbur bırakıp sonra delirmeme sebep oldunuz ?! Benim istediğim tek şey birinin beni sevmesi ve onunla beraber normal bir hayat sürmek yaşlanmak ve ölmekti.. Artık bu imkansız kalbim atmıyor yarı ölü yarı diri bir şekilde nasıl olduğunu bilmeden yaşıyorum eski arkadaşlarımdan eser yok zaten yanlız bir hayatım var... Beni bu cehennemde yanlız bıraktınız...
Daniel: nolur ağlama abla ! Bak kimler geldi
Zek: merhaba abla
Maria: zek...?
Çocuklar: merhaba mari abla ^^
Maria: çocuklar..? Siz burada ne yapıyosunuz ?
Alfred: yangında serbest kaldıktan sonra
Brandy: istediğimiz zaman istediğimiz yere gidebiliyoruz ^^
Maria: bu harika !!
Ruhlar: emin ol istersen ve çabalarsan hayatında hiç olmadığın kadar mutlu olursun ^^ *giderler*
Maria: *ağlamaktan acıklı çıkan bir sesle* görüşürüz.. *kafasını öne eğer ve arkasından bir el omzuna dokunur*
Jeff: üzülmene hiç gerek yok...
Maria: sen ne zamandan beri buradasın ?
Jeff: bugün liu'nun doğum günüydü bende onu ziyaret ettim
Maria: anlaşılan sende ağlamışsın..
Jeff: *içinden: oops ! Anladı !* yoo ağlamadım
Maria: hihihi !! Tatlı yalancım benim *sarılır*
Jeff: hala ağladığını hissedebiliyorum
Maria: elimde değil...
Jeff: *sarılır*

BÖLÜM SONU