A PLACE IN TIME (FAN FICTION)

Matagal ko ng gustong gawin 'to...ang bigyan ng Happily-ever-after sina Terrence and Shay. And since this is only a fan fiction. I hope Miss Jess will understand me for doing this. I've been dying to do this. <3

I'm not really a writer. ;)

**

"Bye Terrence."

I hold his hand tightly. And hoping he'll do the same thing.

"Bible girl, why are you crying?" narinig kong sabi niya.

Napaiyak na lamang ako habang niyayakap siya ng sobrang higpit.

"Akala ko...akala ko....mawawala ka na sa akin."

I heard him laughed,"I won't. Sabay nating hahanapin yung best friend ko di'ba?"

I kept on thanking God that he's alive while I'm on his arms.

Aalis na sana ako para makakaalis na kami sa simbahan kaso bigla niya akong niyakap ng mahigpit. As if he's afraid of letting me go.

"Can we..." ramdam kong hirap siyang magsalita but he tried again. "Can we stay like this for more minutes?"

I heard his sobs. As if he was begging me to stay.

"Terrence, hwag ka namang umiyak oh," my tears are starting to fall once again. "Naiiyak tuloy ako."

We stayed like that. And that's one of my happiest momments in life.

"Halika na. Nag-aalala na sina Tita," pagyayaya ko sakanya. Tinulungan ko naman siyang tumayo since alam kong nahihirapan siya.

Habang pakabas kami ng simbahan ay inaalalayan ko siya. Sinusubukan niyang dalhin ang sarili niya para hindi ako masyadong mabigatan. Pero nung nakakabas na kami dun siya nag-give up. Bigla siyang bumigat kaya napaupo ako na naging dahilan ng kanyang pagkatumba.

I tried to lift him up kaso hindi ko siya kaya. Buti na lang may isang taong nakakita sa amin kaya tumawag siya ng sasakyan para isakay kami.

Pagkasakay namin sa tricycle biglang gumalaw ang kamay ni Terrence. Natigil ang pag-iyak ko nang pilit na inilapit ni Terrence ang kamay niya sa mukha ko para punasan ang mga mata ko.

"S-Shay...salamat," sabi ni Terrence sa napakahinang boses.

I didn't answer him back. Bagkus tiningnan ko na lang ang maputlang mukha nito. And I held his hands.

Napansin kong napapapikit na naman siya and every time na pipikit siya ay agad niya minumulat ang mga mata niya. I know that he's scared.

"Please...don't close your eyes. Please," umiiyak na bulong ko sakanya.

When we arrived at the hospital. Mabilis siyang dinala sa loob ng Emergency Room. Ako naman ay naiwan sa labas ng ER. Tinawagan ko sina TJ para ipaalam ang nangyari. Ilang sandali lang ay dumating na sina Tita.

I expected them to ask questions kaso they chose to be quiet while waiting for the doctor.

Hindi ko alam kung anong ginagawa nila kay Terrence sa loob pero pinagdadasal ko na nawa'y maging maayos ang lahat. He's a fighter afterall.

After two hours, finally may lumabas na rin galing sa loob. Mabilis na lumapit sina Tita Jayne pero I chose to stay in my place.

"We need to do the operation immediately."

I overheard the doctor saying that. Doon ako nagsimulang matakot. Ang daming 'what ifs' na pumapasok sa utak. What if hindi niya kayanan?

I started crying again. Feeling ko wala ng katapusan ang pag-iyak ko.