lFinish or Play?| (TAMAMLANDI/DÜZENLENİYOR)

Kabus

Gözlerimi araladığımda saat dokuz buçuğu gösteriyordu.Uğursuz telefonuma baktım. Günlerden pazardı ve ben bir ünlünün evindeydim.Umrumda bile değildi,ama gerçekti.
Aşağıya indim. Harry koltuğun  köşesine yayılmış televizyona bakıyordu. Saçlarınla oynadıktan sonra beni gördü ve gülümsedi.
Gülümsedim.Evet. İki gündür ilk defa gülmüştüm.
Güldüğümü görünce sevindi ve elinle koltuğa vurdu.
"Gelsene."dedi. Sessizce onun dediğini yaptım.
"Nasılsın?"
Sesini canlı canlı duyuyordum,  evet.Bu garip. O bana yardım ediyor ve ben ona bakıyordum. Gözlerine bakarken ona tutunduğumu hissettim.Bu koca boşlukta, ona tutunuyordum.
"Daha iyi. Sen? " diye karşılık verdim.
"İyi olmana sevindim . Ben de iyiyim. Klasik bir pazar sabahı işte."
"Klasikleri sevmem."
dedim. Sanki umurundaydı. Neden konuşuyordum ki? Neden vardım?
"Klasikleri çok severim. "
dedi. Gamzeleri ortaya çıkmıştı ama zorla güldüğü belliydi.
Zıttık.Ne güzel değil mi? Ben yok olmayı istiyorum, o var olmamı. Ben kaçmak istiyordum o kalmamı. Derin bir nefes aldım ve ellerini ellerimin üstünde hissettim.
"Düşünmeyi bırak , her şey iyi olacak." sesi düşüncelerimi at üst etti ve yine bu sıradan dünyaya geri döndüm.
"Emin misin?"diye çaresizce sordum.

"Evet,inan bana."

"Yanımda olduğun için teşekkür ederim." dedim, bu halde sizden süt isteyen o yavru kediden ne farkım vardı?

"Yanında olmama izin verdiğin için teşekkür ederim Angel ." dedi,sanku bu cümleler benim için yazılmış bir şarkıdan parçaydı.
Bu bir rüya mıydı?Kabus içinde bir rüyaydı.Tam olarak da buydu. Uzun cümlelere gerek yoktu.
Ve ben ayaktaydım. Ve ben ona tutunmuştum.

"Seni bizimkilerle tanıştıracağım. Biliyorsun, One Direction." içimden derin bir ah çektim, tam olarak gerçek dünyaya inmemiştim demekkk.
"Ne?" diyebildim sadece.
İlgileneceğim en son konu eskiden fanı olduğum diğer çocuklarla tanışmaktı.Bu haldeyken, bu en sonuncusu bile değildi.
"Sen harikasın ! Biliyor musun ? Ben sizin hayranınızım." kelimelerini saf edemezdim.
"Daha iyi olmayı beklemeliyim,sağol." dedim sakin bir tavırla.
"Sen bilirsin prenses."dedi ve küçük bir tebessüm etti.
"Kahvaltı yapalım?"
"İyi olur."
dedim ve ayağa kalktım.
  Bu arada telefonu çalıyordu, telefonu açıp kısa konuşmasını yaptıktan sonra bana sevinçle baktı ve yanıma yaklaşıp konuşmaya başladı.