Onu ilk gördüğümde 6.sınıfa gidiyordum.Konağın kızının almanyadan benim için getirdiği fotoğraf makinası ile dolaşıyordum sokaklarda o ise aşağı mahallenin kenarındaki büfenin önünde ağlıyordu büfenin önünde top oynayan çocukları çekeyim derken makinenin objektifinden onu gördüm bir anda ilk fotoğrafını çektim ağlayan kıza baktığımda ilk defa kalbimde bi ağrı hissettim bu çok değişik bir ağrıydı daha önce çeşitli acılar çekmeme rağmen kalbim hiç böyle ağrımamıştı. Cebimden çıkardığım kağıt mendili alarak küçük kızın yanına yaklaştım kağıt mendili uzatarak ona baktım o küçük gözleriyle bana baktı bir saniye bile olsa bu bakışı hiç unutmadım mendili aldı ama hala ağlıyordu büfenin içinden çıkan adam kızın elini tutarak asya ağlamayı kes ve yürü artık dedi. Kömür gözlü küçük kız ağlaya ağlaya yürümeye başladı. Kolumu dondurma dolabının üstüne koydum onu izlemek için koluma o an bişey battı küçük bir defter ve pembe tüylü bir kalem. Büfeci dükkandan çıkıp kalemi ve defteri alarak bağırmaya başladı ' abi defteri unuttunuz.' Adam kömür gözlünün ağlamasından duymadı büfeciyi. Büfeciye abi ver ben arkalarından koşar yetişir veririm dedim büfeci defteri ve kalemi elime vererek içeri geçti. Arkalarından yürüyerek onları izlemeye koyuldum biraz ilerdeki parkın oraya kadar yürüdüler parkın karşısındaki eve girdiler. Kömür gözlü asya hala ağlıyordu onu ağlayarak görmek kalbimde bilmediğim bir ağrı daha yaratmıştı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kağıt Mendil
RomanceBen istenmeyen bir çocuktum hem ızdırap veren hemde mutlu eden konağın... Hayat her yaşta yaşanmaya değer kıymetini bilin özelliklede aşık olduysanız hayata dört elle sarılın aşk bir kere gittimi bir daha geri gelmez .. Umut ne güzel kelimedir ö...
