"Mom,I'll miss you" sabi ko sabay yakap sakanya.
"oh! my baby! dalaga na...Don't you dare na maging pasaway dun okay?" tapos bigla niya akong niyakap.
Hayss kaya ayoko ihatid niya ko sa airport eh.
Baka hindi pako matuloy neto.
"I promise mom,And don't forget to take your medicines and yung private nurse mo lagi kong tatawagan.We already lost dad....I don't want to lose you too."sabay yakap ko kay mama.
My dad is a soldier he wants to serve and protect the country.He died in a war.
"Yes honey,Balik ka agad ha? I love you so much.You won't lose me I promise!" then tinaas niya ung pinky niya tas nag pinky swear kami.
Im going to miss everything about my mom and the bonds we have.
"I'll go na baka malate ako eh." tapos kiniss ko na siya sa cheeks.
habang nag lalakad ako palayo ang sakit makita na ung kaisa isang tao na natira sayo kailangan mong iwan.And if you're wondering why i need to leave.
Ipagpapatuloy ko ang pag-aaral ko sa new york dahil mas malaki ang opportunity dun.Im a famous model in the Philippines and gusto ko tapusin ung nasimulan ko noon.
Hindi nako lumingon pa dahil baka hindi ako matuloy sa dapat kong puntahan.
I was at my seat na and im just waiting for the plane to take off.Right now nakatingin lang ako sa window analyzing every details of this place as if hindi nako babalik.
"uh,excuse me Ma'am would you like some food?" nagulat ako ng biglang merong flight stewardess ang nakakuha ng attention ko.
"ow! sure sure! I would love to." inabot ung pagkain sabay ngiti.
Maya maya may narinig akong nag sisigawan.
Pero dahil sa sobrang pagod ko blurred ung nakikita ko.Konti na lang pipikit na mata ko.Unil everything's black.
***
Ang sakit ng likod ko! nakapikit ako pero ang sakit parin ng likod ko.
bakit parang ang lambot ng upuan? Bakit basa ako?!
at finally! namulat ko din ang mata ko sa sinag ng araw!
"ugh ang sakit sa mata!"
unti unti ako tumayo...gulat na gulat as if parang namatayan ako....
tumingin ako sa paligid ko.
Puro dagat,Buhangin,Puno,ibat ibang parte ng eroplano.
At mga bangkay.
Hindi ko alam kung maswerte ako dahil buhay ako.O malas ako kasi hindi ko alam kung nasan ako at hindi ko alam kung may iba pang buhay.
PANO AKO MABUBUHAY DITO?
PANO NAKO?!
hanggang sa unti unti nanamang dumilim ang paningin ko...At kusa ng sumara ang mata ko.
