Εσύ

Όχι πια εφιάλτες

POV Νεφέλης

Τελείωσα και την τελευταία συνεδρία.Κλειδωσα το γραφείο,πήρα το ασανσέρ και κατέβηκα στο ισόγειο.Ξεκλειδωσα το αυτοκίνητο του Αλέξη και μπήκα μέσα βάζοντας αμέσως μπρος.

Στην διαδρομή για το σπίτι σκεφτόμουν το ποσό ωραίο ήταν που κοιμηθήκαμε για άλλη μια φορά μαζί.Όσο το σκεφτόμουν όμως το μυαλό μου πήγε αμέσως στους εφιάλτες του Αλέξη.
Είχε δει εφιάλτη το βράδυ;
Αποκλείεται θα είχα ξυπνήσει και δε θα ήταν τόσο γλυκός το πρωί.Από την άλλη όμως μπορεί να κοιμόμουν βαθιά  να μην τον άκουσα χθες το βράδυ και αυτός για να μην καταλάβω τίποτα να προσπαθούσε να είναι γλυκός.

Κοίταξα την ώρα.Ήταν 11 και τέταρτο.Ανυπομονούσα να φτάσω στο σπίτι και να χωθώ στην αγκαλιά του.Δεν είχα νιώσει ποτέ τόσο οικεία με  κάποιον και ταυτόχρονα τόσο άβολα.Χθες το βράδυ με έπιασε να κοιτάω τους κοιλιακούς του και το V του.Ένιωσα τόση ντροπή.Ξέρω δεν θα έπρεπε αλλά έχει ένα τρόπο να με κοιτάει και να μου χαμογελάει, σαν να θέλει να με έχει υπό τον έλεγχο του.Δεν μπορώ να πω πάντως ότι δεν πετυχαίνει.

Όταν έφτασα, ανέβηκα την σκάλα και μπήκα μέσα.Είδα τον Αλέξη ξαπλωμένο στον καναπέ να βλέπει τηλεόραση.

Γύρισε, με κοίταξε και από την έκφραση του μπορώ να πω πως χάρηκε που είδε.

"Γειααα " του λέω και πηγαίνω να καθίσω μαζί του στον καναπέ.
"Γεια σου μωρό μου " μου λέει και μου δίνει ένα πεταχτό φιλί
"Τι έκανες τόση ώρα μόνος σου;"
"Τίποτα το σπουδαίο,καφέ  τσιγάρα και λίγη τηλεόραση για να περάσει η ώρα " μου απαντάει και ξαπλώνει πίσω στον καναπέ.Έχω χωρίς να χάσω ευκαιρία τον παίρνω αγκαλιά.Μου αρέσει να είμαι στην αγκαλιά του.Να νιώθω την ζεστασιά του κορμιού του.Και ειδικά τώρα που το μόνο που φοράει είναι το εσώρουχο του.Αμέσως θυμάμαι ότι ήθελα να τον ρωτήσω σχετικά με το πως κοιμήθηκε.

"Αλέξη..."
"Ναι;"
"Κοιμηθηκες καλά; "
"Κοιμήθηκα καλύτερα από καλά μωρό μου " λέει και με σφίγγει στην αγκαλιά του.

Δεν μπορώ να σταματήσω να χαίρομαι , δεν ξέρω γιατί αλλά δύο μέρες που είμαστε μαζί δεν έχει δει τίποτα στον ύπνο του.

"Τελεια" του απανταω και με φιλάει στο κούτελο

"Έχεις να κάνεις κάτι άλλο σήμερα; " με ρωταει με λίγο σοβαροτερο ύφος

"Όχι , αύριο πάλι και συγκεκριμένα το απόγευμα  " του απαντάω και ξαφνικά χαμογελάει