Acılara Bir Kahkaha Daha

~°A.B.K.D °~6

Esin iris özledim dinleyebilirsiniz

Elimdeki kahvemin düşmesi ile bir adım geriledim .

Onun burada ne işi vardı..

Kalbimin atmaya sayısı katbekat artaken ikilemdeydim. Beni görünce duran ayaz'la bakışıyorduk. Gözlerimiz konuşuyordu.

Bir yanım kaçıp gitmek istesede , diğer yanım kesinlikle onu özlediğimi belirtircesine sarılmak istiyordu.

Ayaz bana doğru yüzündeki o güzel gülümsemeyle büyük adımlarla geldikce geri gidiyordum. Adımlarını hızlandırdığın arkamı dönerek koşmaya başladım ki kolumu kavraması ile kendine çevirdi beni . Tam sarılacakken elimle ittirdim . Bana anlamayan gözlerle bakarken yüzünden başka heryerde dolaştırdım gözümü .

"Güzelliğim"

"Git "

"Almi, çok özledim seni. Böyle yapma artık"

Sesimi ben bile zor duyduğum bir tonda konuştum .

"Lütfen git. Lütfen Şimdi konuşamam. Lütfen ayaz "

"Olmaz ama -"

Gözümden akan bir damla yaş .

"Sonra şimdi degil"

Eliyle göz yaşımı sildi.

"Ağlama , sen ne zaman istersen konuşacağız ben hep burdayım sen gelene kadar . Zorlamıyacağım seni görmem yetti " .

Hafif acı bir gülümsemeyle yanağımı okşayarak arkasını dönüp ilerledi.
İçimdeki deli gibi onu özleyen tarafıma söz geçiredim hıçkırıklarım arasında, Henüz aramızda 5,6 metre olan ağabeyime seslendim.

"Ayaz" bunu bekliyormuş gibi bana döndü hemen. Bütün gücümle koştum ona ve boynuna atladım beni sarmaladığı gibi kaldırdı, ayaklarımı yerden kesti. Boyun girintisine gömdüm kafamı . Beni yere indirğinde saclarımı arkaya itti .

"B-ben çok denedim senden uzak durmayı ,ama seni görünce dayanamadım ama ç-çok özledim seni . Ben senin hayat-ını çald-"

"Sakın almi. Sakın böyle birşey deme. Bu dediğin o kadar saçma ki . Bunları şimdi konuşmayalım ben sadece kardeşimle ayrı kaldıgımız zamanı kapatmak istiyorum . " Tekrar kollarını sardığında bana sımsıkı sarıldım ona.

Ayaz dün almira'nın İzmir'e geldiğini fakat onu görmeden gittigini derya ve okan'dan öğrenince deli olmuştu. Böyle devam edemiyeceğini belirterek kimseye söylemeden sabah erkenden uçağa binmişti. Almira'yı bir bankta sıkıntıyla tek başına kahve içerken görünce yüzünde ister istemez bir gülümseme oluştu. Bir kaç dakika yerini bozmadan onu izledi . Sonrasında ise ayaklandığında onu fark etmisti Almira.

Aslında ayaz konuşmadan gitmeyi planlamıyordu . Ama karşısında ağlamasından nefret ettiği için bunu ertelemek istedi tabiki almira görmese bile o hep onun etrafında olacaktı. Tabiki küçuk kız kardeşi daha biraz yürüdükten sonra dayanamadı. Ve bu onun gülümsemesine neden oldu. Bu sahne kna türk filminden fırlamış gibi geldi.

Öte yandan Uraz gördükleri ile şok oldu Okuldaki bir çok kişi gibi biraz önce sımsıkı sarılan kızdan ziyade sarıldıği kişinin yakın bir arkadaşı olduğu onu şaşırtmasını dahada arttırdı.

"Hadi biraz çıkalım şu çirkin yerden" güldüm ayaz okulu hiç sevmemiştir ama dersleri yinede iyi. Onun sevmediği şey hergün berilli saatler arasında zoraki olarak böyle bir binada olmak . Çantamı veya baska birşeyimi sınıftan alma gereği duymadan okuldan çıktık. Tam çıkış kapısına geldiğimizde o tanıdık ve sevmedigim ses ile oraya döndük. Fakat benimle adımı değil ayaz'ın adını söylemiştı.