Nie pozwolę cię skrzywdzić.

Rozdział 1

***

W końcu mogłem iść do szkoły. Jean mnie przeprosił. Chyba czuł się winny, obiecał, że będzie nad sobą panował.

-Cześć.- Zagadnąłem wesoło do niego. Pocałowałem go w policzek. Na co on uroczo się zarumienił.

-No hej.-Odpowiedział łapiąc mnie delikatnie za rękę, jakby była ze szkła. Na jego subtelność, na mojej twarzy pojawił się szeroki uśmiech. Ruszyliśmy wolnym krokiem w kierunku szkoły.

^^^

Odprowadzony przez Jeana pod samą klasę pożegnałem się z nim mrugnięciem oka. Usiadłem klasycznie obok Levi'a.

-Coś długo znowu cię nie było.- Zaczął nawet na mnie nie patrząc. Wzrok miał wbity gdzieś w horyzont za oknem. Odłożyłem plecak na ziemie przysiadając się.

-Wiesz jak jest. Mam słabą odporność.- Uśmiechnąłem się promiennie. Wyraz jego twarzy odbijający się w szybie wskazywał na to, że nie łyknął wymyślonego na szybko kłamstwa. W końcu odwrócił się do mnie. Zmierzył mnie zimnym spojrzeniem kobaltowych oczu. Jakby szukał punktu zaczepienia. Zatrzymał wzrok na moich oczach.

-Znowu cię bił.- Stwierdził krótko.

-Nieeee. Przecież mówiłem ci, że się zmienił.- Odszepnąłem uciekając spod jego czujnego spojrzenia. Chciał coś dodać ale przerwał mu dzwonek i tłum uczniów wlewających się do klasy. Zaczął się wykład a ja... a ja odpłynąłem w przemyśleniach.

Znałem się z tym karyplem od podstawówki. Zawsze jak tylko pamiętam on wiedział kiedy jest źle. Pomimo tego, że nigdy nie okazuję emocji ja wiem, że tak naprawdę się o mnie martwi. Chodź by stąd- gdy jest zaniepokojony uderza w coś palcami. A tak się składa, że właśnie wybija niespokojny rytm na blacie ławki.

-Wszystko jest dobrze.- Szepnąłem szturchając go w ramie. Spojrzał na mnie jak na idiotę.

-Wcale nie.- Odszepnął.

***

Wiem że krótki rozdział ale muszę się rozkręcić ;)

Mam nadzieje, że mi wybaczycie :p

OGŁOSZENIA PARAFIALNE:

Od jutra aż do pon. nie będzie rozdziału!

Wyjeżdżam i niestety nie będę mieć dostępu do internetu :cc