Ang Mahiwagang Face Cream ni Josefa. ( #Wattys2017 )

Ika-walong Hiwaga.

Ika-walong Hiwaga.

Landon Brixton Elizalde:

Ilang beses na akong pumunta sa bahay ni Josefa, pero walang tao sa buong bahay nila. Wala naman akong mapag-tanungan at baka dumugin ako ng mga tao.

You know? I'm one of the hottest and famous model in the Philippines! There's a lot of TV networks offering me to act, but I turn it down. I don't like too many attentions. That was a really big attention!

Sa ginawa ko ngang hakbang na pag mo-model ay ikina-bahala na ng mga magulang at mga kapatid ko. Pati na ang Volturi ay ipinatawag pa ako! Kinabahan ang pamilya ko, ngunit hindi ako!

Hindi ako takot mamatay! I've been here for a centuries. Yes! We are immortals, but it doesn't mean, we are not be able to die. We can die, of course! in one way... By cracking our heads out of our body and burn it into ashes!

But that was before, that was I didn't met Josefa Eleanor Macabebe, I'm not afraid to die, but now... I'm afraid of it! There's a reason why I want to live, even though we don't deserve to live. A creatures like us. We are the worlds worst predator, as well as Werewolves! So, I guess you now the idea of what am I... Vampire...

I've waited for centuries to find may mate, until I'm tired of living like dead, I'm tired of waiting, my heart is dying... And we need to sync to the progressing civilization, so I tried modelling.

Para na din hindi mag-duda ang mga tao sa paligid namin. I'm 21, forever...

And then, she finally came. She's the one I've been waited for centuries. The first time a laid my eyes on her, I knew it! I feel it! The bond that hold us together, it's getting stronger... I feel her enthusiasm, her agony...

But, I just need her to accept me! First thing first, I need her to fall in love with me, a creatures like me, and one can stop me!

Josefa Eleanor Macabebe is my mate, and she's mine...

-

Josefa Eleanor Macabebe:

Nagising ako sa lakas ng hiyaw ni Auntie saken! Miyerkules ngayon at mamaya pang 3pm ang klase ko. Kaya okay lang na tanghali ako magising! At alam naman niya na nag-luluksa pa ako sa pag kamatay ni Lola.

Pati na rin ang utak ko, gulong-gulo na sa mga sinabe sa akin ng aking Auntie Betty.

Bumangon ako, at nag kusot-kusot ng mga mata. "9am pa lang! Ano naman kayang problema ni Auntie Bellia saken? Hays!"

Dere-deretso akong bumababa at ni hindi pa nag-aayos ng aking sarili. Antok pa ako eh! Pagka-baba ko at malapit na ako kay Auntie ay may naaaninaw akong taong kausap niya. Hindi ko naman makita dahil sa medyo blurry pa ang vision ko.

Base sa reaksyon ng galaw nv Auntie ko ay lalake ito at animo'y kilig na kilig ang matanda! Kaloka! Nag-mumurang kamatis pa 'yata 'tong si Auntie. Namatay na din kase si Tiyo Trevor kasama ni Tatay. Hindi ko na din kase maalala ang mga nangyari 'nun.

I was just only 5 years old back then. And I want to forget that worst day of my life...

"Auntie!!! Bakit po ba?! Inaantok pa ako, sabi niyo hindi niyo ako gigisingin!?" Pu-pungas pungas kong sabi.

Dahan-dahan namang humarap sa akin si Auntie, na akala mo'y nakakita ng multo.
"Hala! Diyos ko! Ikaw ba ang pamangkin ko? Naku! Masamang espiritu, layuan mo ang pamangkin ko! Ibalik mo siya sa amin!!! Josefa El--"