GEÇMİŞİMDEKİ SIR

34

SUDE

Telefona baktığımda melek tekrar arıyordu telefonu elime aldım ne yapacağım ,bu olanları ona nasıl açıklayacağım.Ben telefonu tam açacaktım ama yapamadım. Nasıl söyleyecektim yoo yo ben bunu yapamayacağım.Hastahanenin koridorunda bir sağa bir sola dönüp durdum.Doktor odadan çıkınca hemen yanına gittim.

"Doktor bey ,nasıl durumu."

"Sakinleştirici yaptık ilaç onu uyutur sabaha kadar."

"Teşekkür ederim doktor bey" doktor gidince odaya girdim. Nermin teyze uyuyordu bu olanlar ona çok ağır gelmişti. Koltuğa geçip oturdum bir süre sonra uyuya kalmışım gözlerimi açtığım da sabah olmuştu. Nermin teyzeye baktım hala uyuyordu. Ayağa kalkıp odadan çıkıp murat amcaya bakmak için, yoğun bakım odasının önüne gelince durup camdan içeri baktım doktorlar murat amcanın başında bir şeyler yapıyorlardı. Oğuza baktım oda benim kadar endişeli görünüyordu.Neler oluyordu.Allahım murat amcaya birşey olmasın ne olur...Oğuzun yanına gittim.

"Oğuz neler oluyor."
"Bilmiyorum sude abla hiç birşey söylemiyorlar!!"sesi tedirgin çıkıyordu ,tam o sırada doktor dışarı çıkmıştı.

"Babam nasıl ,neler oluyor bir şeyler söyleyin!!!" oğuz da çok bitkin görünüyordu. Doktorun ağızından çıkacak sözleri sabırsızlıkla bekliyorduk.

"Gözünüz aydın hasta hayati tehlikeyi atlattı." Demesiyle dünyalar benim oldu, biraz daha rahatlamıştım. Oğuz sevincinden ağlamaya başlamıştı. Ona sarıldım" Merak etme murat amca hayati tehlikeyi atlattı nazlıda uyanacak o çok güçlüdür oda uyanacak göreceksin"

"İnşallah sude abla oda uyansın başka bir şey istemem "Nermin teyzenin sesi üzerine arkamı döndüm.

"Ne oluyor burada !!! Murat'a bir şey mi oldu yoksa söyleyin ne oldu !!!"endişeyle cama koştu."

"Anne babam çok iyi, hayati tehlikeyi atlattı ."

" Allahım sana şükürler olsun onu bize bağışladın."

Nermin teyze hala ağlıyordu nasıl ağlamasın bu yaşananlar çok fazlaydı .

"Allahım sen nazlı mı da bize bağışla sen onu bize bağışla."
Nermin teyze ve hepimiz şimdide nazlı için dua ediyorduk. Murat amcayı odaya aldılar bir saat sonra da gözlerini açmıştı. Meleğe haber vermeye kimsenin cesareti yoktu telefonu elime aldım.Nasıl diyecektim ailesinin trafik kazası geçirdiğini ,nazlının durumunun ağır olduğunu nasıl söyleyecektim .Melek kaldıramaz bu acıyı ,o kardeşini ve ailesini çok sever onlar için her şeyi yapardı şimdi ben nasıl ,ne diyeceğim ona !!!

MELEK

Telefon çalıyordu , bir süre sonra telefona cevap vermişti.

"Sude ! neden telefonlarımı açmıyorsunuz alooo orda mısın!!! "

"Buradayım"

"Neden konuşmuyorsun ? Cevap versene kızım ne oldu?"

"Melek ben nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum "

"Sude ne oldu kötü birşey mi var?"
"Melek..."
"Sude Allah aşkına susma ,beni delirtme konuş sana!"
"Murat amca onlar kaza yaptı."
"Neeee sude ne diyorsun sen!!!?Ne saçmalıyorsun !!Herkes iyi mi.?"
"Melek herkes iyi de nazlı..."
"Ne oldu ne oldu nazlı yaa ,sude nazlı yaa birşey olmadı di mi?Sude susma ne olur birşey söyle ağlayıp durma gözünü seveyim birşey söyle!!!"
Ben donup kalmıştık duyduklarım karşısında, hala iyi olduğunu demesini bekliyordum.
"Nazlı yoğun bakımda doktorlar durumunun ağır olduğunu... "
Hayır yaa bu gerçek değil olamaz nazlı ,nazlının yanına gitmeliyim onun bana ihtiyacı var.Telefon elimden yere düşmüştü bu olanlar gerçek olamazdı.
"Melek ,melek iyi misin ?melek"Ömer endişeyle bana bakıyordu.
"Ben annemlerin yanına gitmeliyim ,onların yanında olmalıyım...Nazlı ,nazlı... o iyi değil, kaza geçirmişler durumu ağır ,Ömer ben biran önce gitmem gerekiyor ben..."
"Tamam sakin ol önce, birşey olmayacak merak etme hadi hazırlan çıkalım."
"Ben hazırlanmama gerek yok biran önce çıkalım lütfen."
"Hadi o zaman"
Yol okadar uzun gelmişti ki ,sanki herşey üzerine üzerine geliyordu.Hastahanenin önüne gelince arabadan inip koşarak hastahaneye girdim.Yoğun bakım katına çıktığımda ağlama sesleri geliyordu.Ben ilerledikçe sesler daha da çoğalıyordu.Biraz daha ilerleyince annenin dizlerinin üzerine çökmüş ağladığını gördüm.Oğuz donmuş şekilde yoğun bakım camından içeri bakıyordu.Birşey olmuştu yooo hayır düşündüğüm şey hayır, hayır ona birşey olmadı olamaz....