ARAFTAYIM

Bölüm 28

gözümden düşen her damla ayakkabıma çarpıp tekrar ayağa kalkıyordu.
Peki ya sen araf şu güzelim yaşlar kadar olamıyorsun düştükçe düşüyorsun.
Hayatımdan kesitler tamda gözümdeki bir parçadan oluşarak bana göründü. Kafamı kaldırmamla Haleti gördüm kapıda hazır bekliyordu .
-gel gel nede olsa son günün tadını çıkar
Yine o gevşek ağzını yayarak konuşmuyor mu. Bu kelimeleri çok kırıyor incitiyor beni. Oysa ben gönlümce onlar bana ne yapmış olurlarsa onlara hep iyi niyetle yaklaşmıştım
*bak hale senden bu güne kadar bir şey istemedim lütfen sadece bir gece gidiyim lütfen sabahın da beni görmeyeceksiniz bile son kez.
-ne diyorsun be kızım ben bu güne kadar kime yardım ettim be... ıy varoş
*sana gerçekten bir şey diyemiyorum sadece acıyorum
-bana kimse acıyamaz hele bu kişi sen asla olamazsın.
Çıldırmıştı bir lafım onu. gözleri yerinden fırlayacaktı resmen sesi kulaklarımı kurutmuştu resmen. Sinirini yenemeyince elindeki telefonu alıp suratıma fırlattı. Ne olduğunu anlamadan karnıma da iki tekme geçirdi. Resmen ikiye bölündüm. Nasıl birşey miş bu. Ellerimle yüzümü kapadım telefon kaşıma vurmuştu. o kadar sızlıyordu ki birkaç saniye öyle kaldım.hale koşup telefonunu eline aldı.
-ohh bir şey olmamış
Şuna bak ya ben sanki insan değilim hiç mi merhamet kalmamış bunda. Gitmemi istemekle gerçek çok iyi bir karar almış .yengem bağıra bağıra geldi yanımıza.
-yav bir huzur vermediniz yine ne oldu
-annecim ya telefonum bunun kaşına çarptı.
-ha iyi bende bir şey sandım.
Yengemin de kalbi taşlaşmış bazen akraba olduğumuza hiç inanasım gelmiyor
-kalk hadi bir şeyin yoktur senin hadi. annecim ben gidiyorum.
o gitti bense sadece arkasından baktım .
O kadar perişan bir durumdaydım ki vücudumu ayağa kaldıracak gücüm yoktu yengem acıyarak baktı yüzüme . zar zor sürünerek çıkıyordum merdivenleri. Yengem gelip kolumdan tuttu. Kafa çevirip baktım gözlerine. odama çıkınca beni yatağıma yatırdı yaralarıma göz gezdirdi birkaç ilaç ve pamuk getirdi yaralarımı pansuman etmeye başladı pamukla kaşıma ilaç sürünce sızlama aldı tüm vücudumu. yengemi tanıyamıyorum saat başı farklı davranıyor bana . bir türlü anlayamadım . şuan da da bunu düşünecek halim yok.
-şimdi daha iyi misin
*iyiyim dedim küçük bir tebessümle
Yine içine çektiği derin bir nefesle başladı içten öksürüğü. Geceleri tek tuk duyardım ama bu kadar ciddi olduğunu düşünememiştim. Allah tan ilacı cebindeydi hemen yuttu. Yatağımın kenarına birkaç saniye yaslandı.
*sen iyi misin yenge
Kafasını çevirdiğinde yüzündeki çaresizliği hissettim. His hızla gelip kalbime çarptı.eliyle güç alarak ayağa kalktı başı yerde kapıya doğru gitti. Hafif araladığında bana baktı birbirine yapışmış olan kuru dudaklarını hissizlikle açtı.
-iyi değilim
O kadar derinleşmiş olan bu yarasını hangi toprakla kapatacağını bilmiyorum.kaçarak gitti yanımdan anlatamadığı bu şey neyse aldığı nefesi rahatça verdiremiyordu.
Kendimi sadece halsiz hissediyordum. Saate baktım . parti on dakika sonra başlayacaktı istesem de gidemezdim yengem aşağıda.galiba vazgeçmem gerekiyor. Uyuyamadım .yapacak tek şey kaldı oda bavulumu yavaşça toplamak. Çatı katımdaydım son kez baktım geçirdiğim günlerime. Geçmişimle vedalaştım.gidiyordum artık yarı kalbimi burada bıraktım. Acımla kapattım o boşluğu ne kadar doldurmasa da kapattım işte.hemen gitmek istedim buradan nefes alamıyordum hıçkırıklarımdı beni boğan. Yere düşen göz yaşımın damlaları içimde ki acının nereye gittiğini bulunabilecek kadar fazla. Zaten fazla eşyam yok . birkaç kıyafetim anne ve babamın resmi ve kalbimin deki adamı koydum bavuluma . aynanın önüne geçtim omzumda morluk vardı kaşımda fena patlamıştı uzunca seyrettim kendimi işte bu benim başka hiçbir şeyi hak etmeyen her şeyden mahrum kalan ben.
Dakikalar geçtikçe daha da çok gitmek istiyorum sihirli değnek gelse şimdi istediğim dileğimi gerçekleştirse.
Oflayıp puflayıp odamda volta atıyorum. Neden bu kadar gitmek istediğimi de bilmiyorum. Allah ım bana yardım et. Birazda olsa gönlüm ferahlasın istiyorum. Koşarak telefonumu elime aldım çünkü titriyordu. Araye yadenin annesi Semra teyzeydi.