fratello :: chanbaek

6.Bölüm ▶▶ Kardeşimsin.

Meadowlark - Paraffin

Senin göğsüne başımı yasladığımda; göğüs kafesinin altında bir cennetin varlığını hissediyordum. Oraya uzanıyordum, bilmiyordun.

"Chanyeol onu seviyorsun değil mi?"

Öylece dikilmiş Chanyeol'ün ne söyleyeceğini bekliyordum. Kafamı biraz uzatıp Yeri'nin ellerini tutan Chanyeol'ü ve onları izleyen Sehun'un yüzündeki memnun ifadeyi görmek beni sinirlendirmişti.

"Yeri ben sadece seni seviyorum. O benim kardeşim. Ona beslediğim sevgi sadece kardeş sevgisi." Gözlerimden yaşlar süzülürken ağrıyan kalbimin üzerine elimi koydum. Çok fazla ağrıyordu.

Gerçekleri onun ağzından duymak canımı yakıyordu. Bildiğim halde bilmemezlikten gelip kendimi avutuyordum. En azından bana gösterdiği ilgiyi gerçekten sevdiği için deyip geçiştiriyordum. Ama şimdi gerçeklerin bir tokat gibi yüzüme vurulması canımı yakıyordu. Ses çıkarmamaya çalışarak yavaşça merdivenleri çıktım. Odama girer girmez kendimi yere bırakıp daha şiddetli ağlamaya başladım. Hıçkırıklarımı duymalarını bile umursamıyordum. Yere uzanıp bacaklarımı karnıma çektim. Kendimden nefret ediyordum. Ona bu kadar çabuk bağlanıp, sevdiğim için. Bana ilgi gösteren herkese çabucak bağlandığım için. Ufacık bir ilgiye kanıp sonradan beni üzdüklerinde ağladığım icin kendimden nefret ediyordum.

Göz pınarlarımdan süzülen yaşları elimin tersiyle silip ayağa kalktım. Dolabımı açıp salaş bol siyah tişörtümü ve siyah dar jeanimi alıp dolabın kapağını kapattım. Üzerimdeki kıyafetleri bir çırpıda çıkarıp banyoya girdim. Çabucak bir duş alıp giyindim. Saçlarımı kurutup ortadan ikiye ayırdım. Çekmeceden bulduğum eyelinerı gözüme çekip en sevdiğim parfümümü sıktım. Neden böyle hazırlandım bilmiyorum ama bu gecenin güzel geçmesi için elimden geleni yapacaktım.

İlk önce evden dışarı çıkarak bunu gerçekleştirecektim.

Merdivenleri hızlıca indiğimde karşıma çıkan Sehun'la onu umursamadan ayakkabılarımı giydim.

"Nereye Baekhyun?" Sorusuna cevap vermeden dışarı çıkıp kapıyı hızlıca örttüm. Yüzüme çarpan ılık esintiyle gözlerimi kapadım.

Kolumun çekilmesiyle sendelemiştim. Düşecekken iki kolumu da tutan bedene yaslandım.

"Nereye gidiyorsun?" Kollarından kurtulup hiçbir şey söylemeden sadece öylece karşısında durdum.

"Nereye gideceğim seni ilgilendirmez." Onunla böyle konuşmama şaşırmıştı. Yüzündeki şaşkınlık nedensizce gülmeme neden olmuştu.

"Seninle ilgile her şey beni ilgilendirir papatya." Derinden gelen sesi bende ağlama hissi uyandırıyordu. Yine yapıyordu işte söylediği bir kelime bile ona olan duygularımı gün yüzüne çıkarıyordu.

"Neden?" Dedim kendimden emin bir şekilde. Neden ilgilendiriyordu?

"Çünkü," dedi kollarımı tutup başımı göğsüne yaslarken.

"Kardeşimsin." Ellerimi göğsüne koyup bana sarılmış bedenini ittim. Hareketlerim onu gerçekten şaşırtıyordu. Ama ben böyleydim aslında. Uysal, sessiz Baekhyun değildim. Lafını kimseden esirgemeyen tuttuğunu koparan biriydim. Sadece böyle sessiz biri olmamı sağlamışlardı. Ama artık gerçek ben olacaktım.

"Ben kimsenin kardeşi değilim!" Sesimi bir tık yükselttiğimde ellerini saçlarında geçirip dudaklarını diliyle ıslatmıştı. Derin bir iç çekip ellerini iki omzuma koyup gözlerimin içine baktı.

"Hastasın Baekhyun. Şimdi odana çıkıp beraber uyuyacağız tamam mı?" Gülümsedim. Başımı iki yana sallayıp omuzlarımdaki ellerini ittim.