1965 » HS (on hold)

00.01

Λονδινο 3/3/1965 11:20π.μ.

Η βαριά ξύλινη πόρτα χτύπησε ρυθμικά δυο ακριβως φορές.

"Κύριε, το πρωινό σας είναι έτοιμο." ανακοίνωσε ήπια μια γλυκιά φωνη εξω απο τη πορτα.  Μια κοπελα όχι μεγαλύτερη απο τα 30, με μια γαλάζια ποδια και εναν δισκο γεμάτο καλουδια σκεκοταν απεξω. Η οικιακή βοηθός. Μα φυσικα, μια φυσιογνωμία σαν τον κ. Anderson δεν θα μπορούσε να βάλει την ίδια του τη γυναικα να κάνει όλες τις δουλειές στο σπίτι.

"Ας τα κάτω στη κουζίνα Rosalyn. Θα πάρω πρωινό εκει σήμερα." της είπε με σιγουριά και εκείνη με αργά και σταθερά βήματα απομακρύνθηκε απο τη πορτα. 

Εκεινος ηταν καθισμένος στο άδειο διπλό κρεβάτι τους, αντικρίζοντας για αρκετή ωρα τη ψηλη οροφή του δωματίου. Σκεφτόταν, είχε αμφιβολίες για πολλά πραγματα, αλλά επέλεγε να κρατήσει τις κακές σκέψεις τού φυλακισμένες. Για το καλο του και για το καλο της. Ποτε όταν είχε κακή διάθεση δεν ήθελε να το δείχνει, δεν του αρεζε κανένας να τον λυπάται ή να νομίζει οτι ειναι κακομαθημένος άνθρωπος. Εκτιμούσε όλα του τα πλούτη  και έμαθε να τα χρησιμοποιεί με μέτρο.

Σηκώθηκε απο το κρεβάτι σταθερά , ηταν ηδη ντυμένος και μπανιαρισμενος απο τα ξημερώματα κι όλας. Κάθε φορά που το στρώμα ξεβουλιαζε και εκείνη έφευγε πανω απο τα ζεστα παπλώματα εκείνος απευθείας την άκουγε. Μετα δεν τον ξαναεπερνε ποτε ο ύπνος, ξυπνούσε και ετοιμαζόταν ακόμα και αν ηταν 5 το πρωι. Μετα καθόταν και σκεφτόταν. Τη ζωή του, το μέλλον του, τα όνειρα του, εκείνη.

Κινήθηκε προς την πόρτα του δωματίου ρίχνοντας μια πρόχειρη ματια στο περιτεχνο δωμάτιο, τις ξεραμενες μπογιές απο την προηγούμενη μέρα και την βροχερή νύχτα που πέρασε.

Flashback:

"Σε αγαπώ όσο τίποτα άλλο στον κοσμο, γυναίκα μου." της ψιθύριζε σταθερά στο αυτί χαιδευοντας ταυτόχρονα τα μακριά ξανθά μαλλια της.

Εκείνη μουρμουρισε κάτι κάτω απο την ανάσα της αλλά δεν είπε τίποτα άλλο. Δεν πρόσθεσε κάτι για αυτά τα παντοτινά λογια αγάπης που της πρόσφερε εκείνος. Απλα αναστεναξε γυρίζοντας πλευρό.

"Τι συμβαίνει;" τη ρώτησε εκείνος γεμάτος περιέργεια. Το μυαλό του γέμιζε αναμνησεις.

"Τίποτα Harry, καλό βράδυ" και αυτή ηταν η τελευταία τους κουβέντα πριν αυτή κλείσει τα ματια της και βυθιστεί στην αγκαλιά του Μορφέα. Εκείνος σιωπηλός όπως παντα χαλάρωσε στο πλάι της περιμένοντας το ξημέρωμα.