Yalnız Başına

Bölüm 48

"Evan gel de kutuları taşımama yardım et"
Annemlerin önceden yolladığı bir kaç kutu parti malzemesini içeri sokmayı başardıktan sonra, nefes almak için koltuğa gömüldüm. Annemler beni hala küçük kızları sanarak abartılı bir parti hayalleri kuruyordu. Fakat, bu partiden sonra onları uzun bir süre göremeyeceğimi kabullenerek her dediklerini onaylamaya karar vermiştim.
"Daha bunları yerleştirmesi var prenses. Annenler konfeti bile yollamışlar"
"Bunlar annemin ilk 18 yaş günü kutlamalarından kalanlar sanırım. Renkli bir geçmişi olduğu belli"
"Kızı da ona çekmiş"

Evan'la koca bir haftamız mükemmel geçmişti. Bu evde birbirimize olan özlemimizi bol bol giderebiliyorduk. Aynı zamanda çevreyide turluyorduk tabii. Akademimi ziyarete gidip kayıt işlemlerimi halletmiştim. Kesinlikle inanılmaz bir yıl beni bekliyor.
Kalkıp tüm kutuları boşalttık ve çıkan herşeyi odaya uygun bir şekilde yerleştirdik. Sırada yemek yapmaya gelmişti. Saat henüz sabahın altısı ve annemler büyük ihtimalle kahvaltı bile yapmadan geleceklerdi.

Mutfağa geçip önlüklerimizi takınca Evan belimden tuttu
"Reşit oluyorsun hayatım. Artık ilişkimiz yasal oluyor demek bu"
Elimdeki kaşıkla eline vurup yan tarafa yöneldim.
"Yavaş ol kaptan, bu sana benim üstümde daha iyi yetki kurma hakkını veremez"
Gülümseyip bir elini tezgaha dayadı ve beni izlemeye başladı
"Versin demiyorum zaten. Kendi isteğinle bir şeylere karar vermen daha çok hoşuma gider canım"
Dolaptan çıkardığım salatalıklardan birini ona uzattım. Elimden alır almaz salatalığı ısırdı ve gülmeye başladı. Yanağımdan öptü.

Uzun bir uğraştan sonra saat sekiz olmuştu ve artık üstlerimizi değiştirmemiz gerekiyordu. Mükemmel bir menü çıkarmıştık. Bütçe kısıtlı olduğu için biraz basitti tabii ama her çeşit yemeğimiz vardı. Aferin Raven, artık evde malzeme olmasına rağmen pizza sipariş etmiyorsun. İstisnalar hariç tabi.

"Vay canına doğumgünü kızı. Kusursuz görünüyorsun"
Üzerimde siyah, hoş bir elbise vardı. Bu elbiseyi Luke'la beraber almıştık. Luke umurumda değildi fakat elbise gerçekten çok hoş. Ayrıca senenin başını hatırlatıp nostalji yaşama hissi uyandırıyor.
"Çok kibarsınız bayım. Siz de giyinseniz iyi olur. Annemlerin ne zaman geleceği belli olmaz"
Yanıma yaklaşıp beni duvara yasladı. Belimden tuttu ve alınlarımız birleşti. Gözlerime öyle güzel bakıyordu ki. Birden üstümdeki elbise ve bu bakışlar bana hoş olmayan anıları hatırlattı. Gözlerim doldu.
"Ne oldu güzelim? Rahatsız mı ediyorum"
"Yok seninle alakalı değil hayatım. Öyle duygulandım sadece. Seni çok seviyorum"
Uzun bir öpücükten sonra hazırlanmak için yanımdan ayrıldı. Hala aklımdan çıkmamıştı. Bunları düşünebildiğim için kötü hissediyordum. Fakat elimden birşey gelmiyordu.

Üzerimdeki elbiseyi çekiştirip düzelttikten sonra kapının çalmasıyla kendimi topladım. Evet bugün üzülmeye hakkım vardı, her konuda. Ailem bu gece yanımdan ayrılacaktı. Artık kendi hayatımı kurmaya resmi olarak başlayacaktım. Gözlerim dolmuştu, fakat ailemin bunun nedenini anlayacağını düşünerek makyajımı bozma riski almadan kapıyı açmaya gittim.

"Selam cadıcık! Tanrım, inanılmazsın. Büyüdüğün her halinden belli"
Hayır, hayır. Bu annemin konuşması değil. Karşımda tam olarak Piper ve Rose durmuş beni inceliyorlardı. Bu kızların başka işi yokmuydu da hep özel zamanlarda benim yanımda olmayı başarıyorladı? Artık gözyaşlarıma hakim olamamıştım.
"Sizi beklemiyordum. İyi ki geldiniz Piper. Sizi o kadar çok özlemişim ki."
"Bizde seni özledik koca kız. Eviniz de baya lüksmüş. Hadi yine iyisin. Bizi içeri almayı düşünüyor musun cicim?"

Gözlerimi makyajımı bozmadan silmeye uğraşsamda elimde değildi. Tam şu an Evan beni görse, ayrılmak isteyebilirdi.
"Vay burası da amma büyükmüş. Parti alanı da epey cafcaflı görünüyor"
Çevreyi inceleyip gülümserken bana dönüp baktı. Birden yüzü sevecen bir hal aldı
"Yanımda her zaman makyaj malzemelerimi taşıdığımı biliyorsun canım. Hem biraz nostalji olur. Gel salonda seni baştan süsleyelim"