เสียงเคาะประตูเบาๆก่อนเปิดเข้ามาทำให้คนที่นั่งรวมตัวกันอยู่หันมามองเป็นตาเดียวทำให้ชายผิวคล้ำร่างสูงใหญ่ยกมือขึ้นเสยผมลวกๆราหูรู้ดีสภาพเขาในตอนนี้คงดูไม่จืดแน่ๆนำ้ที่อาบครั้งสุดท้ายตอนเช้าเมื่อวานหนวดที่ไม่ได้โกนมาสองวันคงทำให้เขาเหมือนโจรบ้ากามอย่างยายป้าแม่อีหนูทรงโตใช้เรียกเขาโดยไม่ต้องสงสัย
"ยายตัวดี...มานี่เลย..."ปรียานุชจิกตาใส่พร้อมเรียกลูกสาวที่เดินตามหลังไอ้โจรบ้ากามเข้ามา คิดแล้วก็เจ็บใจยายลูกบ้าไม่มีตาดูหรือไงว่าใครที่เข้าไปในห้องกลับยอมให้มันจับกินตับจนสบักสะบอมมาเชียว
"แม่..."วันวิสาโผเข้าหามารดากอดอีกฝ่ายไว้แน่นก่อนร้องให้เบาๆ
"ไอ้ยักษ์นั่งก่อน...."เชนขยับก่อนตบโซฟาใกล้ตัวเบาๆ
"คราวนี้เราก็มาตกลงกันดีๆ...ว่าปัญหาคราวนี้เราจะแก้ยังไง..."วีรวัติกระแอมเบาๆก่อนเป็นคนเปิดฉากพูดขึ้นมาก่อน
"ไม่มีอะไรต้องแก้...เรื่องนี้ก็แค่แจ้งความจับคนบ้ากามเข้าคุกเท่านั้น..."ปรียานุชเอ่ยขึ้นเสียงเข้ม
"ก็เอาสิป้า...ลูกสาวป้าจะได้ไม่ทำตัวแบบนี้อีก..."ราหูตอบกลับมาหน้าตาเรียบเฉยไม่สะทกสะท้าน
"แกหมายถึงอะไร??...."ปรียานุชแหวเข้าใส่เมื่ออีกฝ่ายไม่มีทีท่าหวาดกลัวกับการที่เธอขู่ว่าจะแจ้งความเลยสักนิด
"อ้าวก็คนบ้ากามที่ป้าพูดถึงไง....ลูกสาวป้าทั้งบ้ากามทั้งป่าเถื่อนไม่ยอมให้ผมได้หลับได้นอนเลยทั้งคืนอย่างนี้ต้องแจ้งความจับเสียให้เข็ด..."ราหูเอ่ยขึ้นราวกับว่าเขาแสนจะเห็นดีเห็นงามกับสิ่งที่ปรียานุชกำลังจะทำ
"ไอ้บ้า!...ไอ้ทุเรศแกว่าลูกสาวฉันแบบนี้ได้ยังไงทั้งๆท่ีแกข่มขืนทำร้ายลูกสาวฉันขนาดนี้...ทุกคนดูความหน้าด้านหน้าทนของมันสิทำเลวแล้วยังลอยหน้าลอยตาโทษว่าผู้หญิง...."ปรียานุชโกรธจนหน้าแดงชี้หน้าด่ากราดไอ้หน้าดำก่อนหันมาขอความเห็นใจจากทุกคน
BẠN ĐANG ĐỌC
"Lovely Giants" รักจากใจของนายยักษ์
Lãng mạnในยุคสมัยที่ข้าวยากหมากแพงเงินทองหายากแต่อยากจ่ายเยอะๆ เมื่อชีวิตก้าวเข้าสู่มุมอับเธอก็ต้องดิ้นรนและทำทุกวิถึทางเพื่อเอาตัวรอด ถึงขั้นขุดบ่อล่อเก้งก็ยอม...แต่จะทำอย่างไรเมื่อไอ้ที่ตกบ่อมาไม่ใช่เก้ง ตัวที่หมายแต่กลับเป็นหมีควายตัวเบอเร่อ...แล้วคราวน...
