Ve bugün son gün dü. Otobüse binip Havalimanına doğru gitik. Ben Esra'nın yanın' da oturdum ve biz en arkada oturuyorduk. Irkımız ortada ve iki koltuk boş du. Benim yanıma Taha oturdu ve Ersa'nın yanına Yusuf oturdu.
Sonunda Havalimanına vardık. Bavullarımızı teslim etik ve uça bindik. Biletime baktım ve numaram 27C. 27A Nazlı, 27B Yusuf ve 26D Taha. Uçak kalkmadan Taha'ya sordum cam kenarına ben otura bilir miyim diye, ve yerlerimizi deyiştik. Bi iki saat uyuya. Uyurken yanlışlık'lan kafam Taha'nın omzuna gelmiş. Yusuf birden öksürmeye başladı 'öhö öhö' diye. Ve birden kaldık. Yaklaşık 3 saat yatmış dık, hala 4 saatlik yolumuz var dı.
Ve sonunda Istanbul Havalimanına varmış dık. Öğretmen Enes bize dedi ki 'Sız bır hafta isinliziniz' diye.
Otobüs durağına gitmiş dık ve otobüs bekliyor duk. O sırada Taha geldi ve dedi ki 'Istersenis sizi Yurda brakabilirim've hayriye olur diyince bindik.Yurda varmış dık ve o sırada kardeşlerim dışarda beni bekliyorlardı. Koşarak sımsıkı sarıldım. Taha'ya teşekkür ettim bizi bırakdı için. Ve yurda girdink, kardeşlerimealdım hediyeyi verdim.
Bir sene sonra
Bir sene sonra diplamamı kazandım. Ve onun için Üniversite'ye yazıl dım. Zaman çok çabuk geçiyor du kardeşlerim büyüdü. Yurdun bahçesine cık dık ve şapkalarımızı 3 dıyınce fırladık.
Üniverste'ye yazıldım. Çok şanslıyım çünkü arkadaşlarım'ile aynı sınıf da yım.Okulun ilk günü dü, ve çok heycanlı dım.
Kozkocaman bır sınıf ve tıklım tıklım insanlar var.
Oturduk masalara ve yanıma bir kız oturdu. Hepimiz kendimizi tanıtıp. Sıra bana bana gelmiş dı ve kendimi tanıtım.
Öğretmen bize kâğıtta yazı ne lazım diye. Okul sıkıştı yurda gitik ve öylen yemeğimizi yedik.
Kardeşlerime okul işin kalemlik lazım di ve bana da okul kalemli lazım'dı.
Çıkmadan önce Yurdun telefonu çaldı. Esra gidip acdi ve telefon bana dı. Esra odaya geldi ve dedi ki "Kübra telefon sana geldi", diyince şaşırdım kim arar diye?.
Gitim ve "Alo" diye seslendim. "Alo Kübra ben Ela Ablan" diyince şok oldum, niye aramış dı ki?Konuştuk ve dedi ki bügün beni ve kardeşlerim ile buluşmak istedi. Bende kabül etim. Saat 2 'de Manolya Kaffe de buluşacak dık.
Saat 2 di ve Kaffe de Ela Abla yı bekliyor duk. Kardeşlerim Ela Abla yı görünce masadan kalkıp koşarak sarıldı.
Duymuş du univerzite'ye başladımı ve tebrik eti. Birsüre sonra konu Yetimhaneye geldi. "Rahat mısınız orda', diyince bende "Evet" dedim. Beliğ di bizi çok özlüyor du, onun için bizi eve götürmek istedi bi iki saatine. "Ben gelmem!", diyince bana öyle dedi "Biliorum niye gelmek istemediğini o zaman kardeşlerin gelsin". Kardeşlerim bana öğle bakın ça Ben de izin verdim.
Onlar gitmiş di, benim de pek yurda gitmek isteğim yok du. Babamın yanında doğru gidior dum. O sırada bi kadın babamın yanın da dı. Gitip sordum kimsiniz diye hiç bir şey demeden giti. Niyeyse tuav buldum. Babamın yanına oturdum ve kafamı onun üstüne koydum. Sonra Üniversite' ye başladımı anlatım, kardeşlerimin büyüdüğünü. "Seni çok özlüyorum Baba"!, direk ağlamaya başladım. Sonra aklıma abimin anlatı geldi "Er ağlarsan babam da üzülür müş" ve hemem gozyaslarimi sildim.