Het is inmiddels een week later en de leerlingen van Havo 5a zouden nu gymles moeten hebben. Maar dat hebben ze niet. De gymzaal is afgesloten en er hangt politietape voor de ingang. De politie heeft het hele gymgebouw doorzocht. De drie meiden zijn niet gevonden.
"Yes, eerder vrij!" Zegt Marc. "Doe niet zo stom, man." Zegt Casper. "Er worden drie meiden vermist, gast!" "Ach wat, die zijn via het dak ontsnapt en naar Las Vegas gegaan." Zegt Marc onverschillig. "Dude, ik heb ze gezocht en vond hun telefoon! Denk is na man, ze zjjn gekidnapt ofzo!" "Doe niet zo boos, joh." Zegt Marc. "Wat boeit jou het nou." Het boeit mij heel veel, denkt Lucas. Ik ben namelijk verliefd op Madelief. Maar dat ga ik jou niet vertellen. "Whatever. Blijf jij lekker dromen, ik ga naar huis," zegt Marc, waarna hij op zijn fiets springt en weg rijdt.
Ik wil hoe dan ook weten waar ze zijn, denkt Casper. Ik moet haar vinden.
Dus even later belt Casper aan bij se ouders van Madelief. Haar moeder doet met rode ogen open. "Ha, Casper!" Zegt ze, met een stem die duidelijk verraadt dat ze gehuild heeft. "Hallo, mevrouw. Zou ik wat vragen mogen stellen?" Zegt Casper. "Natuurlijk, kom binnen!" Zegt ze, terwijl ze met haar hand naar binnen wijst. Het is zo'n fijne vrouw. Casper kent haar al vanaf groep 6, toen hij verhuisde. Hij kwam toen bij Madelief in de klas en ze werden beste maatjes. Hij kwam vaak bij haar thuis en dan speelden ze samen verstoppertje of ze bouwden enorme kunstwerken van lego. Toen verhuisde Madelief in groep 8 en Casper was bang dat hij haar nooit zou zien. Hij leerde het met de jaren verwerken en het contact verwaterde. Tot zijn ouders gingen scheiden en hij met zijn moeder verhuisde in de derde klas. Hij kwam wonder boven wonder op de zelfde school als Madelief terecht, wat hij toen nog niet wist. Toen hij echter in de vierde klas de naam van Madelief zag staan, juichte hij van binnen. Op de eerste schooldag sprak Madelief hem aan met de woorden: "Hey! Casper! Wat leuk je hier te zien!" Waarop ze hem een knuffel gaf. Dat vergat hij nooit meer en dat was het moment waarop hij helemaal verliefd op haar werd. Anderhalf jaar later is hij nog steeds hoteldebotel op haar, maar hij durft het haar niet te vertellen. Nou ja, durfde. Waarschijnlijk ziet hij haar nooit meer. Toen de politie na drie dagen zoeken de meiden nog niet gevonden had, en de krantenkoppen vol stonden met
'Drie meiden vermist na opwarmen in gymzaal''Drie vriendinnen spoorloos verdwenen'
En 'Van de aardbol verdwenen meiden, de politie staat voor een groot raadsel'
Casper gaf de hoop op en heeft de hele middag op zijn kamer gehuild. De eerste keer in 9 jaar dat hij huilde. De vorige keer was toen iemand in groep 6 zijn nieuwe rugzak in de modder gooide. Eerst sloeg hij erop los en toen de juf hem daar straf voor gaf begon hij te huilen en zei dat het niet eerlijk was.
Casper stapt naar binnen en gaat op de bank zitten. "Wil je wat drinken, Casper?" Vraagt de moeder. Ze probeert een lach op haar gezicht te toveren, maar haar mondhoeken krullen nauwelijks omhoog. Even later zet ze een glas cola op het tafeltje voor Casper neer en gaat dan tegenover hem zitten. Nadat het een tijdje stil is vraagt ze: "Goed, wat wilde je vragen?"
Casper vraagt dingen over wanneer Madelief voor het laatst gezien was, of ze de laatste tijd raar of anders deed, of ze die ochtend anders had gedaan en nog veel meer. Hij vraagt alles wat in hem opkomt en wat hij heeft opgestoken van televisieseries.
Na een lange middag vragen, praten en verhalen delen gaat Casper naar huis.
Als hij thuis is rent hij meteen door naar boven, en gaat daar op zijn bed liggen. Hij is de hele middag weggeweest, maar is nog niets verder. De verdwijning is een raadsel. Misschien moet ik haar maar uit mijn hoofd zetten, denkt Casper. Ze komen vast wel weer terug. En met die gedachte valt hij in slaap.
Hihi twee hoofdstukken tegelijk nu! School is net begonnen dus straks weer wat minder updates.. oke doei!
JE LEEST
Het Begin Van Het Einde (16+)
Mistério / Suspense....Ik sta met open mond te kijken naar wat er net gebeurd is. Het duizelt voor mijn ogen en ik ga even op de grond zitten. Ik snap er niets meer van. "Rennen!" schreeuwt Charlotte plotseling. "Het water!" Ik kijk naar het meertje dat ineens heel h...