Ο φύλακας άγγελός μου ✓

Κεφάλαιο 3

Αγαπητό ημερολόγιο,

Ίσως είμαι τρελή. Ναι, αυτό είναι! Είμαι τρελή! Αν σκεφτεί κάνεις πως χαρακώνομαι χωρίς να υπάρχει λόγος, για καταλάβει ότι είμαι τρελή. Μήπως το έχουν καταλάβει όλοι? Μήπως γι' αυτό είμαι εδώ? Μήπως γι' αυτό με χαπακώνουν κάθε βραδύ? Μήπως γι' αυτό, ενώ είναι μονό για κορίτσια εδώ, εγώ βλέπω τον ξανθό άγγελο με τα γαλάζια μάτια? Ούτε οι γονείς μου έχουν έρθει να με δουν. Με έχουν απαρνηθεί μήνες τώρα. Και πιο πολύ με πειράζει που η μαμά μου, ενώ ήξερε ότι χαρακώνομαι δεν προσπάθησε να μάθει τον λόγο ούτε μου στάθηκε καθόλου σε αυτή την φάση. Μπορεί να μην είχα κάποιον σπουδαίο λόγο, αλλά θα ήθελα να ξέρω ότι κάποιος έστω κι οικογενειακό μου πρόσωπο με νοιάζεται και με αγαπάει ώστε να μάθει τι έχω και να δει πίσω από το προσωπείο μου. Ποτέ δεν είχα φίλους σωστούς, καλά για αγόρι στην ζωή μου ούτε λόγος. Αυτό θεωρείται αστείο πλέον από όλους.

Αλλά όλοι μου λένε πως δεν είμαι τρελή και απλά έχω πολύ δημιουργική φαντασία και πιστεύω αυτά που πλάθω με το μυαλό μου γι' αυτό οδηγούμαι σε αυτή την άσχημη συνηθείας. Με έφεραν εδώ υποτίθεται για να σταματήσω να βλάπτω τον εαυτό μου, αλλά βαθιά μέσα μου ξέρω ότι μου λένε ψέματα. Έχω επιτεθεί στη νοσοκόμα που μου φέρνει τα φάρμακα μου κάθε βραδύ τρεις φόρες τον τελευταίο μηνά, γιατί αρνούμουν να πάρω τα φάρμακα κι αυτή μου φώναζε λέγοντας μου πως πρέπει να τα πάρω και με πίεζε. Μήπως δεν ήταν μήνας? Δεν ξέρω πως πέρνανε οι μέρες εδώ. Δεν ξέρω ποτέ είναι μέρα και ποτέ βραδύ. Κάθομαι όλη μέρα μονή μου στο δωμάτιο μου με τις βαριές κουρτίνες κλειστές ώστε να μην παίρνει το φως στο δωμάτιο. Στα σκοτάδια δεν είναι κανένας που δε θέλω να βλέπω. Στα σκοτάδια είναι αυτός και τον θέλω διπλά μου συνεχεία. Μου έχει πει ότι όσο υπάρχει σκοτάδι να είναι το φως στην ζωή μου, όποτε προτιμώ το σκοτάδι κι αυτόν ως τη μοναδική πηγή φωτός.

Έχει προσπαθήσει πολλές φόρες να με κάνει να σταματήσω την συνηθείας μου, αλλά το μονό που κατάφερε ήταν να σταματήσω για λίγες μέρες. Κάθε φορά που πιάνω οποιουδήποτε είδους λεπίδα έχουμε φασαρία. Μου φωνάζει για να σταματήσω κι εγώ φωνάζω πίσω. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έρχονται οι νοσοκόμες και να με τρυπάνι με διαφορές ηρεμιστικές ενέσεις, για να μην ενοχλώ τις υπόλοιπες κοπέλες, και μου παίρνουν την λεπίδα, όποτε πρέπει να βρω άλλη. Δεν εμπιστεύομαι καμία κοπέλα από εδώ, είναι όλες σε καλύτερη κατάσταση από εμένα, ποτέ δεν χαρακώθηκαν ούτε προσπάθησαν να αυτοκτονήσουν. Αλλά δεν με πειράζει, εγώ έχω τον ξανθό πρίγκιπα μου, ο όποιος παρά τις φασαρίες και τις διαφωνίες μας είναι πάντα μαζί μου, μου συμπαραστέκεται και δεν με αφήνει ποτέ μονή.

Θα έκανα τα πάντα για να είναι χαρούμενος. Θα έκανα τα πάντα γι' αυτόν. Μπορώ να πω πλέον ότι τον αγαπά, ίσως πιο πολύ κι από τον ίδιο μου τον εαυτό. Του έχω πει πολλές φόρες να φύγει από διπλά μου, αλλά δεν θέλει να με αφήσει, λέει. Χαίρομαι που έχω κάποιον στην ζωή μου έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες. Όταν είμαι μαζί του είμαι ευτυχισμένη, ακόμα κι αν καταλήγουμε να μαλώνουμε. Δεν μπορώ να φανταστώ ζωή μου χωρίς αυτόν πλέον. Δεν με «ελευθέρωσε από τα δεσμά μου», αλλά δε νομίζω πως θέλω να ελευθερωθώ. Προτιμώ να είμαι μαζί του και τρελή παρά μονή μου κι ελεύθερη από κάθε τρελά.

Evi's note: Ναι, ξέρω, είναι χαζό και γελοίο, αλλά δεν μπορούσα να γράψω κάτι άλλο σαν συνέχεια. Οπότε έγραψα αυτό. Επίσης, έχω δηλώσει στο προφίλ μου, αλλά και στις ετικέτες της ιστορίας ότι θα ειναι μικρή η έκταση. Ε λοιπόν, τελείωσε. Δεν ξέρω αν η κοπέλα θα είναι για πάντα με τον ξανθό της άγγελο, αν αυτός είναι πραγματικό πρόσωπο ή κάποιος στην φαντασία της για να της κρατάει παρέα και να σώζει η ίδια τον εαυτό της υποσυνείδητα, αυτό το αφήνω σε εσάς. Και λυπάμαι για τον χρόνο που σπαταλήσατε για να διαβάσετε την βλακεία μου, αλλά μου φτιάξατε το κέφι με τον αριθμό των reads και των votes σας. Σας ευχαριστώ πολύ!!